‘Koen Verweij heeft niks met zilver, kopt het gratis ochtendkrantje dat op het treintafeltje ligt. Ondankbare hond, denk ik. Waarom niet blij met een tweede plaats.
Aan het eind van de middag belt ze op mijn mobiel. Ik heb net de aardappels geschild en wil een blogje gaan schrijven. De honden om mij heen. Ze heeft slecht nieuws: je bent een goede tweede.
Verder allemaal positieve dingen. Het gaat om kleine dingen. Bijna niet aan te geven. Een flitsende presentatie. Een mooie persoonlijkheid. Maar net niet.
Koen Verweij heeft een plak. De kleur bevalt hem niet. Voor mij begint het weer van voren af aan. Brieven schrijven, hopen op een uitnodiging.
Ik ben er heel dicht bij geweest. Een close finish. Een paar honderdste seconden…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten