Zonsondergang boven Almere: weer thuis

Het was even hard zoeken naar een zonsondergang. Gebouwen en hoge
bomen beletten een mooie zonsondergang. Bovendien leiden televisie en
internetaansluiting af. Maar alles wat de deur uit moest zijn, is weg
en ik ben naar buiten gerend om de zonsondergang te zoeken.

Hij zat verscholen achter de bomen. Ja, Freek ook in Almere hebben we
bossen en bijbehorende bosranden. Dit keer zat het park in de weg. Ook
de lichten werkten niet mee aan een mooi beeld. Je merkt het gelijk:
in de stad ben je je veel minder bewust van zoiets moois als een
zonsondergang.

Zonsondergang boven Deldenerbroek: de echte

Ik schrijf iedere dag wel iets over een zonsondergang boven de camping
Westerholt, dat ligt in het buurtschap Deldenerbroek. Maar de zon is
zelden te zien op de foto's die mijn blogpost vergezellen. Gisteravond
was er geen wolkje aan de lucht en scheen de zon haar laatste stralen
door de bossen rond de camping. Een echte zonsondergang dus.

Lunchconcert in de Oude Blasius van Delden

Het lunchconcert in de Oude Blasius van Delden vanmiddag had een
aantrekkelijk programma. De Poolse organiste Katarzyna Czapinska
verraste vooral in het repertoir dat ze met de sopraan en landgenote
Magdalena Cieslar ten gehore bracht.

Solowerken minder uit de verf
De 2 koraalvoorspelen van Bach die ze solo speelde, kwamen wat minder
uit de verf. Wel liet ze mij horen dat het Naberorgel uit 1847
uitermate geschikt is om muziek van Bach op uit te voeren. Zeker ook
omdat de Blasius een goede, heldere akoestiek heeft. Hierdoor klinkt
het orgel vrij direct, maar de ruimte neemt het geluid heel mooi mee.
De uitvoering van Von Gott will ich nicht lassen en Schmucke dich, o
liebe Seele klonk een beetje rommelig en nog net niet goed
ingestudeerd. Ze greep af en toe er naast, zelfs aan het begin zoals
bij Von Gott will ich nicht lassen. Een beetje onnodig.

Overtuigend
De werken die ze samen met de sopraan Magdalena Cieslar uitvoerde,
klonken erg overtuigend. Zeker de 2 moderne werken van Jerry Bock,
Sabbath Prayer en van Simon A. Sargon, Shehashalom Shelo, waren
juweeltjes. De begeleiding van het orgel klonk overtuigend en de
samenwerking tussen organist en sopraan was heel goed. Ze kwamen erg
gemotiveerd en enthousiast over in hun gezamenlijk optreden. De 2
stukken van Vivaldi en het Ave Maria van Guilio Caccini gaven een
goede indruk van het klassiekere repertoir van de 2 uitvoerenden. De
afsluiting met het Ave Maria was wel een beetje ingetogen, maar het
demonstreerde op overtuigende wijze de muziekkunsten van de dames.

Snel kennismaken
Het lunchconcert biedt toeristen en mensen die niet zo vaak in de kerk
komen, de mogelijkheid om even snel kennis te maken met het orgel en
de kerk. Delden heeft een prachtig orgel en een nog vele malen mooiere
kerk. Het is een voorbeeld van een eenvoudig godshuis met veel
bijzondere details. Een kerk om trots op te zijn. Een gebouw dat niet
vaak genoeg open kan zijn, wat mij betreft.

En wat zou ik graag eens een middagje op dat orgel willen spelen.

Intocht rolstoelvierdaagse in Delden

Een mensenmenigte verzamelde zich rond half vier bij de Langestraat
van Delden voor een enthousiast onthaal van de rolstoelers die de
rolstoervierdaagse gereden hebben. De Langestraat veranderde even in
een 'via gladiola'. Sommige omstanders gingen er even lekker voor
zitten op een meegebracht klapstoeltje. En er volgde luid applaus toen
de sporters binnen kwamen rijden.

Een hele prestatie, 4 dagen 70 kilometer rijden op een rolstoel door
Twente. De snelheden waarmee ze rijden liggen soms heel hoog en ze
hebben een ijzeren conditie. De sfeer in Delden lijkt op de vierdaagse
van Nijmegen, die altijd een week eerder valt. Onder rolstoelers is
Delden net zo'n begrip als Nijmegen onder wandelaars. Het is in elk
geval minstens zo'n sportieve prestatie. Leuk om te zien dat zoveel
mensen uitlopen voor een warm onthaal van de lopers.

Zonsondergang boven Deldenerbroek: donderwolken

De regen en bijbehorend wolkendek van vandaag zorgen ervoor dat de
avondzon verscholen blijft achter de wolken. De enorme donderwolk
reageert heel mooi met de omgeving, maakt de tint van de lichtere
wolken nog sterker in contrast met de rest. De rode gloed completeert
het beeld. Voor een mooie zonsondergang hoef je niet ver van huis
geloof ik.

Mijn liefde voor wolken begint het veldje op de camping ook op te
vallen. Volgens iemand zijn ze hier niet zo mooi als in Friesland. In
Almere heb je ook geweldige wolken, maar thuis wordt het zicht gewoon
ontnomen door de bebouwing er om heen. In combinatie met de rust hier,
zie je de schoonheid van zoiets sneller.

Leemspoor Rijssen

Het treinkaartje van het Rijssens Leemspoor is geknipt. Doris kijkt door het gaatje.

Het Leemspoor in Rijssen stond al een tijdje op het verlanglijstje voor een bezoek. Als rechtgeaarde treinliefhebber als ik ben - ik pendel met alle plezier dagelijks tussen Almere Centrum en Den Haag Centraal - moest ik wel een keer kennismaken met dit stukje smalspoor midden in de bossen bij Rijssen.

De trein staat stil in de bocht naar het keerpunt

Lastig vinden vertrekpunt

Het was een beetje lastig om het vertrekpunt te vinden. Op dinsdag en donderdag in de zomervakantie vertrekken de smalspoortreinen vanaf de loods aan de Markeloseweg. Op zaterdag is het wel raadzaam de borden 'Leemspoor Rijssen' die overal langs de weg staan, te volgen. Maar voor ons was het vandaag het verkeerde punt. De start vanaf de loods werd aangegeven door een groot bord langs de weg. Maar daar mag je de auto niet parkeren.

Niet moeilijk doen

Niet dat de vrijwilligers van de smalspoortrein in Rijssen er moeilijk over doen als je op de andere plek opstapt, maar ze hebben het nu eenmaal zo geregeld. Ook bij ons deden de vrijwilligers niet moeilijk, we vonden een parkeerplaatsje in de buurt van de Jacobus Reviusstraat. Hoe kan het ook anders in Rijssen, daar eert men de voorvaderen op gereformeerde grondslag. Het treintje stond net op vertrekken, maar ze wilden wel even op ons wachten. Bovendien beloofde een vrijwilliger om de bewegbewijzering in de toekomst te verbeteren.

Prachtige loods

Zelfs bleven ze rustig stilstaan, terwijl ik een kaartje kocht in de stationsrestauratie van de prachtige loods van de Rijssense Leemspoor. Want de stichting heeft daar werkelijk een droomloods staan, waarin het materieel droog staat en aan een onderhoudsbeurt kan worden onderworpen. Daar stond ook de enige stoomlocomotief van het Leemspoor Rijssen. Hij is anderhalve week geleden aan een onderhoudsbeurt onderworpen. Eentje waarin hij nog steeds zit en minstens een paar weken zal blijven zitten. De 3 assen van de stoomlocomotief 'Maaike' worden gecontroleerd. Iets wat volgens een vrijwilliger al een tijdje niet meer is gebeurd.

Overleg over de perikelen

Dan maar achter een diesellocomotief. Voor 3 euro per persoon, begon voor ons een avontuur dat normaal 3 kwartier duurt, maar waar wij wat langer van mochten genieten. We reden door De Koerbelt, een stuk bos dat aan de Rijsserberg grenst. Het was leuk om zo dwars door het bos te rijden met een treintje. De wagons komen van het Flevopark, het tegenwoordige Walibi. In veel pretparken is dikwijls een dergelijk smalspoorlijntje te vinden. Het is ontzettend leuk om in zo'n ding te zitten. In Rijssen rijdt de trein over een traject van 1300 meter. De bochtige route levert mooie plaatjes op en het zorgt voor een leuke rijervaring. Tussen de bomen door zagen we de deelnemers van de Deldense rolstoelvierdaagse rijden. Moe en afgemat van de beklimming van de Rijsserberg. De derde dag van de vierdaagse is een zware dag.

De hulp laat niet lang op zich wachten

De tocht werd in de bocht voor het keerpunt aan de Arend Baanstraat wreed verstoord. We waren net de straat vanuit het bos overgestoken, of het locomotiefje liep vast. De wielen kregen geen grip meer op de rails door de bladeren en het gras dat tussen de rails groeit. De machinist en de begeleider hadden geen zand meegenomen, zodat een andere locomotief moest komen. Onderwijl trakteerde de hemel op een plensbui. Onze redder werd de locomotief van het attractiepark, door de vrijwilligers 'Walibi' genoemd. De kleine kangoeroe prijkte nog trots op de voorkant. De voorkant moest op een stoomlocomotief lijken, want de bolling suggereerde een stoomketel. De pijp bovenop moest een stoompijp voorstellen. Uit de pijp kwam niet veel meer dan een beetje blauwe dieselrook.

De locomotief 'Walibi' komt ons ophalen

Losgeduwd

De locomotief duwde ons in elk geval los. We reden weer en bij het keerpunt een kleine 200 meter verder trok de Walibi ons en reed de groene dieselloc die vastgelopen was, een paar meter achter ons aan. Een heel avontuur waar in Rijssen nog wel even over gesproken zal worden. Het is een leuk uitje om te doen als je in de buurt bent. Ik zou er zelfs een stukje voor omrijden. Het is ook leuk te zien hoeveel enthousiaste vrijwilligers op de been zijn. Ik telde er vandaag zeker 12. De koffie in de restauratie achterin de sfeervolle loods is ook erg lekker. Bovendien zijn er leuke boekjes te koop over de geschiedenis van het Leemspoor in Rijssen.

Bevoorradingsspoor leem steenfabrieken

Dan is het best jammer te lezen dat van het oorspronkelijke bevoorradingsspoor van leem voor de steenfabrieken in Rijssen er helemaal niets meer is. Dan droom ik weg met het idee een deel van het oude traject te herstellen tussen Rijssen en Markelo, compleet met de paar kilometer dubbelspoor. Een stomme droom natuurlijk, waar alleen een treinliefhebber last van heeft. De vrijwilligers hebben al de handen vol aan deze 1200 meter en de flinke hoeveelheid materieel rijdend krijgen en rijdend houden. Ze vinden het goed zo, want zelfs het aanbod om in een onlangs gesloten fabriek te gaan zitten hebben ze afgeslagen vertelde een vrijwilliger mij. Ze hebben meer dan genoeg werk en de loods staat er zo mooi bij. Daar hebben ze echt geen trek in.

De 'Walibi' trekt ons terug

Mooi wat er staat

Ik begrijp het, want wat er nu staat is echt mooi. Zo'n tocht door het bos doet de tijden van het leemspoor herleven. En dan mag je zulke treintjes wel in een pretpark hebben rondrijden, deze ervaring bereik je daar niet. Je rijdt echt dwars door de natuur. Samen met de vrijwilligers en de gemoedelijke sfeer, kijk ik terug op een leuk uitje.

Meer informatie Leemspoor Rijssen

Kijk op www.leemspoor.nl voor meer informatie zoals vertrektijden en vertrekpunt van het Leemspoor Rijssen.

Zonsondergang boven Deldenerbroek: klodders en vegen

De hele namiddag heb ik al van de wolkenluchten genoten. Vooral het
spel tussen de lichte vegen en donkere klodders in de lucht vond ik
mooi. De zonsondergang vanavond bevestigde deze eerdere bevindingen.
Zeker toen er een donker wolkenfront over trok. Dat daarachter de
zwakke zon toch kon doorbreken, vond ik een hele belevenis.

Ik geloof dat ik binnenkort maar eens een wolkenblog ga starten. Iemand ideeen?

Afgeschreven Carmiggelt lezen in de vakantie

Het zijn die ogenschijnlijk nikszeggende aankopen die je zo gelukkig
kunnen maken. Het leesplezier dat ik van de 3 verzamelbundels met
Kronkels van Carmiggelt heb bijvoorbeeld. Ik kocht de 3 boeken vorige
week in de bibliotheek van Almelo. Voor de 3 euro die de afgeschreven
boeken mij kostte, heb ik er veel plezier van. De leenbon voorin het
boek suggereert dat het boek al 5 jaar niet meer uitgeleend is. Laat
staan gelezen!

Afgeschreven
Afgeschreven staat in dikke letters geplakt over de oude
streepjescode. De luchtige verhalen van een bladzijde of 3 lezen
lekker weg en meermaals kan ik een lach niet onderdrukken. Sterker
nog: ik schiet uit in een heel harde bulderlach. Daarna mag ik de rest
vertellen waarom ik lachte. Niks is leuker, dan mag ik nog een keer
het verhaal lezen en wel hardop.

Dikke pillen mee op vakantie?
Veel mensen zijn geneigd een dikke pil mee te nemen als ze op vakantie
gaan. Een stommere beslissing kunnen ze niet nemen. Juist in de
vakantie is afwisseling heel belangrijk. Het spul moet niet te zwaar
zijn. Daarnaast kun je het beste literaire en informatieve boeken te
lezen. Zo krijg je veel verschillende dingen te lezen.

Zonsondergang boven Deldenerbroek: wanneer stopt oneindig mooi

De zonsondergang vanavond vanuit het caravanraam leek niet te stoppen.
Steeds wilde ik naar buiten hollen voor een volgende foto.

Elke minuut veranderde het uitzicht. Ik zag een bont spel van kleuren,
licht en schaduw, vlekken van wolken, soms een veeg. Te mooi om op de
foto te zetten. De kleurschakeringen werden soms zelfs het eenvoudige
oog van mijn mobieltje te veel. Dan wist hij die enorme kleurenpracht
slechts terug te brengen tot een witte vlek.

Aanschouw het wereldwonder: de heg is gesnoeid

Wereldnieuws, kakelvers bericht vanuit Deldenerbroek: de heg is
gesnoeid. En niet zo'n beetje ook. We kunnen weer op het veld kijken
en zien hoe brommers komen aanstormen om hun vehikel tussen de
coniferen te parkeren.

Buurman Ab riep me vanmorgen bij het ochtendgloren. Hij had zijn
elektrische heggenschaar meegenomen. Ons ongebruikte exemplaar is in
maart meegenomen door de inbrekers. De 40 euro voor een nieuwe konden
we nog niet missen.

De kleine heg voor de caravan ging redelijk voorspoedig, maar de grote
haag aan de zijkant van ons gele gevaarte, was een flinke jongen.
Dapper en zonder van ophouden te weten, dook ik op de 2 meter
conifeer. Mijn bovenarmspier trilt nog van de overbelasting, maar de
heg staat er mooi bij.

Aanschouw dit wereldwonder op Westerholt.

Zonsondergang boven Deldenerbroek: na regen komt zonneschijn

Een dag vol regen. Zelfs het rondje hardlopen redde ik het niet om de
voeten droog te houden. Zo'n dag vol vocht gaat vervelen. Wat kleurt
de boel dan mooi als aan het einde van de dag de zon naar binnen
schijnt. Inderdaad, na regen komt zonneschijn en daarna gaat hij
onder.

Regen

De regen valt in een voortdurende stroom naar beneden. De camping is
uitgestorven. Iedere caravanbewoner zit droog in zijn stulpje. Het
zorgt ervoor dat het grasveld leeg blijft van leven.

De druppels vallen traag naar beneden uit de dakgoot als het tussen 2
buien even droog is. De zwembroek hangt tevergeefs te drogen. Een
druppel hangt onderaan de stof en vult zich verder met water. Als de
druppel zwaar genoeg is, maakt hij zich los van de zwembroek. Gewend
aan water, laat de broek zich niet afleiden door al dat vocht.

Binnen zitten we verveeld achter een boek of een puzzeltje. Het hoort
op een camping niet te regenen. De trekt traag voorbij. Wachten op
droogte lijkt een vergeefse zaak.

Concert Franse organist Francois Mennissier in Ootmarsum

Onverschrokken en niet bang voor een vals tongwerk speelde Francois Menissier gistermiddag op het orgel van de rooms-katholieke kerk Simon&Judas in Ootmarsum. Het Epmann-orgel uit 1814 is een paar jaar geleden wel opgeknapt, maar voor een restauratie van de tongwerken was nog geen geld. Helaas, want het orgel komt daarmee niet helemaal tot zijn recht. Voor Menissier maakte het niet uit. Hij speelde prachtig en het de veelvuldig gebruik van de tongwerken maakte het tot een mooie belevenis.

Zonsondergang boven Delden: in de wolken

De zon heeft zich verscholen achter een dik pak wolken. Geen spatje
rood verschijnt op het scherm. Aan het begin van de avond viel wel een
spatje regen. Het was te weinig om serieus op te merken. De gele
plekken op het gras zijn er in elk geval niet door weggegaan.

De rust begint te komen, ik denk aan dingen die ik dacht vergeten te
zijn. Daar ben ik heel blij om. Het is het teken dat ik uitrust.
Heerlijk.

Beet

Met de bingo won Doris en ze koos voor een tennisset van Winnie de
Pooh. Na het uitpakken, ging ze gelijk met haar nieuwe
campingvriendinnetje tennissen. Heel leuk allemaal totdat ik het stel
verveeld aantrof. Ze schepten met de batjes het zand van de weg en
gooiden het in de lucht. Een leuk spelletje, maar niet de bedoeling
van de batjes natuurlijk. Het zand en de steentjes vlogen in de lucht
en in de haren. Wat een douchebeurt tot gevolg had.

Ik kon het niet uitstaan dat het spel nu al niet meer werkte. Daarom
ging ik nadat ze in bed lag, op zoek naar het balletje. Daarvoor
werkte ik stelselmatig de betreffende struik af. Het kostte wat moeite
en geduld, maar ik vond hem. Trots wierp ik het balletje een meter of
5 de lucht in. Een paar campinggasten zagen het. Ik kreeg nog geen
applaus, maar wel heel instemmende blikken. Beet!

Zonsondergang boven Delden: een avondmijmering

De boom en de bosrand zien er iedere avond weer anders uit. Thuis
wordt het uitzicht naar de horizon versperd door de huizenrijen. Ook
staat ons huis verkeerd, met de zijkant naar de zon. Op de camping zie
ik elke avond de zon achter de bosrand kruipen.

Dat is het moment van de bespiegelingen. Over een fietstocht naar
Hengelo, dochter achterop. Ze praat met oma Almelo en wil dat ik nog
even fiets langs het gebouw van de krant, waar ik gewerkt heb. Ik voel
de wind mijn weg terug naar de camping tegenwerken, maar het zonnetje
schijnt aangenaam in de rug. Wat is het een lekker campingweer de
laatste dagen.

Een plukje wolk stijgt op uit de bosrand en probeert de zon nog naar
de wolk te trekken. In plaats daarvan valt de wolk zelf uit elkaar en
brokkelt in stukjes los. Wat later veranderen de wolken in lange en
dunne slierten. De duisternis valt, een ster verschijnt aan de hemel.

Tot morgen, roepen een stel pubers. Voldoende ingedronken voor het
stappen en de disco gaat los. Hoe de mijmering van de een overgaat in
het feestgedruis van de ander.