Het zintuig is het contact met de wereld. De ogen, oren, neus, mond en huid staan in rechtstreekse verbinding met alles om je heen. Zonder buiten is er geen binnen. Wat er buiten gebeurt, krijgt vorm in het binnenste.
De taal is het medium tussen al deze zintuigen. Het opent nieuwe verbindingen, geeft de interactie tussen wereld en ik een sterke dimensie. In die zin vormt taal de zingeving van het zintuigelijke. Je kunt wel zien, voelen en ruiken, maar zonder de taal, blijft het daarbij. De taal geeft het alles betekenis.
Voor mij voldoet een mooi gedicht aan de opperste vorm van taal. Het roert de zintuigen. Je leest het gedicht en ziet, ruikt, voelt, hoort en proeft de woorden. Ze vermengen tot een zin. Tot een heus gedicht. De rest is gestuntel. Zeker als je er een blog over probeert te schrijven.
Al is er in mijn ogen een nog mooiere vorm waarin alle zintuigen samenkomen. Zien, horen, ruiken, voelen en proeven komen bij elkaar in de meest intense vorm bij het bedrijven van de liefde. En dan ineens heet het seks. Het wereldse en hemelse smelten in elkaar over. In hoofd vonkt, vuurt en fikt het. De zintuigen prikkelen van alle kanten. Daarom noemen we het maar seks.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten