Altijd fascinerend gevonden hoe een duwtje genoeg is een hele hal met domineestenen omver te krijgen. Het is niet veel kracht. Een vingerbeweging is genoeg. Meestal gebruiken de duwers hun rechterwijsvinger daarvoor. Of het gaat met veel tamtam en lawaai gepaard. Voorzichtigheid is geboden, dat dan wel weer.
Hoe je vallend een hele beweging in gang kunt zetten. Ik heb vaak ook een klein duwtje nodig in de goede richting om nog meer in beweging te komen. Al maak ik uit eigen beweging vaak ook hele goede stappen. Ik heb wel mensen om mij heen nodig die de focus nog scherper stellen en me dat zetje geven in de juiste richting.
Ik merk het meer en meer. Ook nu ik – met heel prettige begeleiding – nieuwe wegen probeer in te slaan. Hierbij moet ik ook goed weten wat een goed duwtje is. Soms willen mensen je in de verkeerde richting hebben. Niet elk duwtje gaat de goede kant op. Hoe goed dat duwtje ook bedoeld is.
Jij bent zelf degene die de richting bepaalt. Laat je niet bij elk duwtje een richting op gaan. Kies de richting die overeenkomt met wat jij wilt. Anders werken de duwtjes tegen je. Ik merk het dat niet elk advies goed is. Dat geldt ook voor de duwtjes die je zelf geeft. Duw niet te hard, iemand moet zelf kunnen kiezen welke kant hij opgaat.
Kleine duwtjes kunnen een veel effect veroorzaken. Dat bewijst het dominospel wel. Het is een hele kunstvorm, waarbij elke kleine roering veroorzaakt door een muis of een mus genoeg is. Ik heb het geduld al niet om naar zo’n uur durende spektakel te kijken, laat staan zelf zoveel stenen te leggen. Maar ik denk er met bewondering aan, want een duwtje is genoeg om miljoenen stenen om te laten vallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten