De eerste week NaNoWriMo zit er op. Precies een week geleden worstelde ik nog met het idee aan een heel nieuw project beginnen, een roman over de zorg. Zeker dat idee zweeft nog steeds in mijn gedachten, maar ik ben mij ook gaan afvragen waarom veel plannen bij mij stranden. Dat komt omdat ik vaak teveel tegelijk wil en niet wat ik begonnen ben, afmaak.
Andere idee
Zo zit ik een week later te werken aan het andere idee waarmee ik vorige week worstelde; de verhalen over teckel Sientje. Ik ben er in augustus mee begonnen, schreef in totaal 14 bijdragen tot de NaNoWriMo begon. Bij het schrijven merkte ik dat ik het heerlijk vond om over het verleden te schrijven. Ik droomde heerlijk weg in de herinneringen van mijn teckel en schreef het verhaal uit mijn blote gedachten op.
Of het allemaal klopt? Ik geloof best dat er wat dichting bij gekomen is. De fantasie wringt zich ook door de herinnering. Aan de andere kant verbaasde het mij hoeveel er terugkomt bij het schrijven. Al schrijvend herinner je andere verhalen die ermee te maken hebben.
Uit blote hoofd
Het is heerlijk om zo uit het blote hoofd te schrijven. Het lijkt net of je weer eventjes terug in de tijd gaat en die periode herbeleeft. Zo heb ik bewust oude dagboeken, blogs en verhalen laten liggen en ik weet zeker dat daar ook best veel in terug te vinden is.
En zo zit ik na een week al over de 18.000 woorden. Het verrast mijzelf. Het hele document telt nu meer dan 27.000 woorden. Of ik voor dit project de vereiste 50.000 woorden haal, betwijfel ik. Ik verwacht dat er nog zoveel komt als dat ik tot nog toe geschreven heb. Of dat nog een week werk is, weet ik niet.
Misschien dat ik het komende week iets rustiger aandoe. Ik heb genoeg de ruimte daarvoor. Met vanaf nu 1.386 woorden per dag kom ik bij die 50.000. Ik merk dat het best hard werken is. De cadans waarin ik ben terechtgekomen is wel lekker. Dan ontdek je dat je bij schrijven misschien minder hard moet nadenken, maar gewoon moet schrijven. Doen!
Ik ben blij dat ik de keuze gemaakt heb een bestaand project eerst af te ronden. Voor het eerst van mijn leven heb ik het gevoel echt iets af te maken. En of het nu bij blogs blijft of meer de richting van een roman opgaat, dat kan ik nog niet zeggen. Het resultaat tot nog toe stemt hoopvol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten