In Assen ligt veel meer sneeuw, of het lijkt meer opgevroren sneeuw. We glibberen een kleine stoet van mensen in de richting van het centrum van Assen. De wegwijzers voor de fietsers wijzen in de goede richting.
Een bruggetje over. Bij Bartje maken we een selfie. Wie is Bartje? Ik probeer het uit te leggen en te vertellen over het verhaal van Anne de Vries. Compleet met de bruine bonen waar de jongen niet voor wilde bidden. Het Museumlaantje verraadt dat we in de goede richting lopen. Anders vertellen de wandelaars het wel die voor ons uit lopen.
Een imposante entree heeft het museum met een brede trap die Doris als eng bestempeld en dan een hele grote entreehal. We zoeken een wc en een kluisje. Zo zijn we helemaal geïnstalleerd voor het museumbezoek. Ik ben op zoek naar een plattegrond en we volgen de wegwijzers.
Het werk van de Russische meester Kazimir Malevich valt een beetje tegen. Het wil niet zo goed lukken om in de wereld van de figuratie te komen. Een paar schilderijen met lijnenspel willen mij wel bekoren. De menselijke figuren die gereduceerd zijn tot abstracties met hun mooie kleuren geven een helderheid zoals ik dat bij Mondriaan ook ken. Maar het wil niet echt vlotten om er goed in te komen. Misschien is het te heftig om daarmee te beginnen.
We zoeken de overkant op. Het is ook aan de andere kant van de weg. Het museum loopt hier onder de weg door. Daar komen we in de wereld van de kostbare eieren uit het Russische Tsarenrijk. Wat een schoonheid! Het begint al met het prachtige groene ei in de vitrine. Als we in de donkere zaal komen zien we de versierde eieren, soms een mooie gepolijste mineraal, een andere keer een heus kunstwerkje van zilver met binnenin een medaillon van de heilige Nicolaas.
Morgen het vervolg: Het meisje van Yde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten