Het vullen van de bakken met tuinaarde en het zaaien en planten van de groenten in de moestuin, wijzen op een andere activiteit: er moet een hek aan de voorkant komen. Een hek om de erfbegrenzing weer goed aan te geven. Het moet voorbijgangers wijzen dat dit stukje grond aan iemand toebehoort en niet vrij toegankelijk is.
Het eerste deel zette ik vorig jaar met Hans op. Ik was er ontzetend blij mee. Hij gaf mij het eerste zetje om aan de taak te beginnen. De maanden erna ben ik bezig geweest met het inrichten van de moestuin. Nu kwam ik eindelijk toe aan het vullen van de bakken met de laatste aarde. En nu moet dan ook het sluitstuk komen: de bouw van het hek.
Zo begon ik met het uitzetten van de plek waar het hek moest komen. Een heidens karwei, waarbij je je snel vergist. Wat ik bedacht en uitgemeten had, viel toch weer iets anders uit. Zodoende moest ik weer naar de bouwmarkt om twee palen te ruilen voor een langere die ik door de helft kon zagen voor de twee palen aan het einde van het hek.
Gelijk ben ik aan de slag gegaan met het menien van de palen en uitsteken van de gaten. De palen heb ik erin gezet, een werk van veel passen en meten. Bij het aanbrengen van de planken heb ik de waterpasser weggelegd en ben op het oog gaan werken. Want je kunt nog zo recht iets afmeten, als het scheef oogt, krijg je het nooit recht.
Nu is het hek aan de voorkant klaar en ik voel mij best trots. Waar ik vorig jaar mee begonnen ben, is nu klaar. De moestuin is zo goed als klaar. De eerste zaden zijn gezaaid. De tomatenplanten en aardbeiplanten geplant. Ik ben erg nieuwsgierig naar de eerste oogst, maar daar is nog veel werk en tijd voor nodig.
Het begin is daar. Een nieuwe periode begint.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten