De bestemming bereikt, maar ik wil niet meteen omkeren. Ik rijd door wil terugrijden via de andere kant. Ik fiets onder de A27 door, langs de windmolens, terug in de richting van Almere Hout. Een villawijk en de wijk Nobelhorst erachter. Hier heb ik niet eerder gefietst.
Eerst steek ik de Vogelweg over. De 22 kilometer lange weg begint iets verderop bij het benzinestation aan de Waterlandseweg. Ik kies de verkeerde, doodlopende weg, als ik weer op het rechte pad zit, de Paradijsvogelweg, geniet ik van de vrijstaande huizen in alle mogelijke modellen en varianten van klassiek tot modern langs deze weg. Hier wonen veel paardenliefhebbers, zie ik snel.
Aan de andere kant van de weg het omgeploegde land. Het wordt al schemerig. Ik zie duidelijk iets bewegen op de kale akker. Ik kijk nog eens heel goed en zie dan dat er een groepje ganzen op de zwarte aarde staat. Niet te onderscheiden door hun bruinige kleur is dit de beste beschutting die je kunt bedenken. De perfecte schutkleur.
Het fietspad dat achter het wijkje voert, laat mij bossen zien waar ik niet eerder door fietste. De bomen zijn best flink. Achter het villawijkje Vogelhorst langs kom ik weer uit bij de Hoge vaart. Aan de andere kant van de bruggetjes. Hier fietste ik in de zomer een keer en baalde omdat ik liever de weg langs de bruggetjes had genomen.
Ik wil eigenlijk aan de andere kant van de Lange Wetering uitkomen, maar dat mislukt. Ik belandt op het industrieterrein Veluwsekant. Daarom probeer ik er maar het beste van te maken en fiets via Danswijk en Filmwijk naar huis. Mijn zadel maakt vreemde bewegingen met mij mee. Het lijkt of hij onder mijn billen vandaan schuift.
Een klein onderzoekje leert dat hij naar rechts beweegt. Jammergenoeg heb ik niet de juiste steeksleutel bij me om het op te lossen. Iets voor de volgende rit, want op dit kleine euvel na, kan ik niets anders concluderen dat ik een mooie fiets heb gekocht vorige week.
In de stad is de kerstdrukte. Tussen alle lampjes door laveert het winkelpubliek van winkel naar winkel. Het is er al donker genoeg voor. De kopers dragen grote tassen bij zich met de spullen die ze gekocht hebben. De Almeerse Schouwburg wenst de passanten mooie feestdagen toe en kondigt de Almeerse Oudejaarsconference aan.
Ik geniet, dat ik met zo weinig en helemaal op eigen kracht deze Midwinter gevierd heb. Zonder consumeren, alleen met de natuur en weer helemaal opgeladen voor de laatste dagen van het jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten