Ook in het verzorgingstehuis waar Hendrik Groen woont, slaat dé ouderdomsziekte van deze tijd ook toe: alzheimer. Zijn huisgenote Grietje ontdekt dat ze aan de ziekte van Alzheimer leidt.
Grietje speelt meteen open kaart. Het begint ermee dat ze met Hendrik praat over haar verwarde geest. Als ze in de lift staat weet ze niet meer waar ze vandaan komt en waarheen ze wilt. Ze is dan letterlijk de weg kwijt. Ze heeft het proberen te camoufleren, maar merkt dat ze daar onzeker van wordt.
Hendrik stelt haar voor om een alzheimer-test te gaan doen. Dan staat het onomwonden vast: Grietje heeft de ziekte van Alzheimer. Ze gaat er heel open mee om en vertelt het de leden van de rebellenclub. De strekking van haar pleidooi: geen nutteloos medelijden met mij hebben.
Hendrik helpt haar om met de ziekte om te kunnen gaan. Ze hebben 2 briefjes opgesteld die ze bij zich draagt waarom staat wat ze moet doen als ze de weg kwijt is of niet precies meer weet wie iemand is.
Verder gaat Grietje er met heel veel humor mee om. Zo geeft ze met bakken haar geld uit: ze trakteert Hendrik op wijn en hapjes op het terras van EYE:
| Toen we een beetje sputterden over het delen van de kosten zei ze alleen maar: ‘Niet zeuren!’ Taxi heen, taxi terug. Toen we genoeglijk in het zonnetje uitkeken over het IJ legde ze het tussen neus en lippen uit. ‘Ik word een big spender op mijn oude dag. De spaarrekening moet leeg voor ik niet meer weet wat een spaarrekening is.’ Dit lijkt me de perfecte benadering van dementie. (252) |
Inderdaad, de perfecte benadering van dementie. Grietje en Hendrik gaan heel sportief met de ziekte om. Het is onoverkomelijk, dus daarom kun je er maar het beste van maken. Zo praat Grietje er zelf over, maar zo gaan haar vrienden ook met haar om.
Hendrik Groen: Pogingen iets van het leven te maken, Het geheime dagboek. Amsterdam: Meulenhoff, 2014. ISBN: 978 90 290 8997 5. 328 pagina’s. Prijs: € 18,99. Bestel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten