Het meest afgrijselijk is toch wel de terechtstelling die de beul moet voltrekken. In Dagboek van een beul schrijft de Amerikaanse historicus Joel Harrington dat dit ook het doel was van de terechtstelling: de toeschouwers angst aanjagen en daarnaast de goddelijke en wereldlijke autoriteit bevestigen.
Daarbij heeft de beul een grote verantwoordelijkheid. Hij moet ervoor zorgen dat het vonnis in al zijn wreedheid voltrokken wordt, maar daarnaast mag hij niet falen:
| Iedere deelnemer – maar vooral de beul, die het spektakel regisseerde – was cruciaal bij het garanderen van een succesvolle opvoering. De ‘goede dood’ waar Frantz en zijn collega’s naar streefden was in essentie een drama van religieuze verlossing, waarin de arme zondaar zijn of haar zonden erkende en berouwde en vrijwillig als afschrikwekkend voorbeeld diende, in ruil waarvoor hij of zij werd beloond met een snelle dood en de belofte van verlossing. (119) |
De beul mag hierbij geen missers maken. Hij loopt het risico om door de toeschouwers te worden verzwolgen als hij in hun ogen niet rechtvaardig handelt. Zeker als bijvoorbeeld een vonnis met het zwaard niet in 1 slag kan worden voltrokken.
Als de beul meerdere keren moet slaan om de misdadiger te doden, dan krijgt hij het zwaar te verduren. Het stadsbestuur staat weliswaar garant voor de bescherming van de beul, maar daar slaagt ze niet altijd in. Daarmee loopt de beul bij het vonnis ook een groot risico. Frantz Schmidt is een erg goede beul. Hij faalt nooit en weet bijna elke misdadiger in één slag om te brengen. Hij houdt het lang uit, zelfs als hij ouder wordt, blijft hij trefzeker.
Joel Harrington: Dagboek van een beul, Meester Frantz Schmidt van Neurenberg (1554-1634). Oorspronkelijke titel: The Faithful Executioner. Vertaald door Arthur de Smet. Amsterdam: De Bezige Bij, 2013. ISBN: 978 90 234 7714 3. 364 pagina’s. Bestellen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten