Van werk naar huis fiets ik in het duister. De tuintjes zijn aangeharkt en alleen nog te zien in het licht dat uit de ramen schijnt. Geen mens te zien. Alleen de gestalten in de huizen die schaduwen over de muren vormen.
De eerste kerstverlichting is te zien, maar het valt in het niet als ik langs een huis rijd waar een felle lamp in de tuin schijnt. Het rood waar de lamp door schijnt, trekt mijn aandacht.
Het zou zo een verdwaalde kerstman kunnen zijn die met zijn postuur de tuin verlicht. De baard en rode muts vertellen veel. Het is alleen geen kerstman verraadt de rest van de gestalte die door de kale takken van de bosjes voor het huis te zien is.
Het is een verlichte tuinkabouter. De verf in het puntmutsje is licht gebarsten, het blauwe jasje en de witte baard. Ik zie het allemaal door de kalte bosjes heen. En ik kan het niet laten even stil te staan om deze verschijning beter te bekijken.
Daarvoor hoef je niet in kabouters te geloven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten