Er zijn van die romans die een mooi verhaal vertellen, er zijn romans die alleen uit mooie zinnen bestaan en er zijn romans die ze allebei hebben. De roman Nora van de Ierse schrijver Colm Tóibin is zo’n roman van het laatste soort.
Ik heb genoten van het verhaal, dat ogenschijnlijk voortkabbelt maar weldegelijk een ontwikkelingsgang doormaakt. De hoofdpersoon en jonge weduwe Nora worstelt met het verlies van haar man Maurice en de opvoeding van haar 2 oudere dochters en 2 jongere jongens. Door het verhaal heen slingert de geschiedenis van de 20e eeuw.
Maar ik raakte vooral getroffen door de zinnen. Zomaar terloops staat de gedachte er en verwoordt soms de dingen wel heel treffend. Zoals de gedachte van Nora als ze met Kerst merkt dat niemand het meer over Maurice heeft:
| Het kwam in haar op dat Maurice op zijn sterfbed juist hiervoor misschien nog wel het bangst was geweest, namelijk dat hij op een dag niet meer zou worden gemist, dat iedereen het wel redde zonder hem. Dan zou hij de buitenstaander zijn. (321/2) |
De gedachte vertelt hier precies de angst rond de dood: er niet meer zijn, het niet meer meemaken. Geen onderdeel meer zijn van het gezin en langzaam vergeten worden. De gedachte grijpt je, dwingt je tot nadenken en overpeinzen.
Deze zinnen die je even stilzetten maken Nora tot een krachtig verhaal. Een boek van troost en schoonheid.
Colm Tóibin: Nora. Oorspronkelijke titel: Nora Webster. Uit het Engels vertaald door Anneke Bok. Breda: De Geus, 2015. ISBN: 978 90 445 3457 3. 378 pagina’s. Prijs: € 22,95. Bestel
Een perfecte dag voor literatuur
Dit is mijn bijdrage over Nora van Colm Tóibín. We lezen dit boek bij Een perfecte dag voor literatuur van notjustanybook.nl. Lees de bijdragen van anderen in de reacties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten