Ik laat mij meevoeren door de derde Voerman, Jacob Jan. Hij schildert niet met verf en penseel, maar met woorden. Zijn mooie verhalen over zijn familie, de ouders en de kinderen. Het geloof, de verhalen van Charles Dickens en George Eliot. Onderweg delen we onze passies, bij mij thuis als de frieten bakken en het eten wordt opgediend.
Hij praat met evenveel liefde over Dickens als over zijn andere grote voorkeur Terry Pratchett. Een auteur waar ik niet veel mee heb, maar waar mijn wederhelft Inge helemaal verzot op is. Zij delen die verhalen over hun favoriete schrijver. Ik luister en observeer. Ik zie hetzelfde plezier waarmee hij over de wolken en torretjes van de Voermannen vertelt.
Droom aan diggelen
De projecten na het grote theaterproject, waaronder het mooiste project: iets met de Voermannen. De droom, een toneelstuk samen met acteur en Voerman-liefhebber Henk van Ulsen: hij: senior, Jacob Jan: junior. Maar Henk van Ulsen is er niet meer. De droom ligt aan diggelen op de vloer van de fantasie.
Ik zoek het drama voor een verhaal bij het verhaal van de Voermannen, maar hij hangt teveel op de werkelijkheid. Iets dat ik herken in mijn eigen pogingen tot schrijven: de werkelijkheid staat goede fictie in de weg. Misschien de schilderijen laten spreken, het verhaal wordt door de schilderijen verteld.
Bloggen naar perfectie
Bloggen en de zoektocht naar perfectie: echt iets goeds en moois maken. De theatervoorstelling van Jacob Jan laat het zien. Je kunt iets heel goeds maken, voorbij goed. Een mooie blog. Het loslaten van elke dag bloggen, maar goed bloggen. Misschien naar drie keer in de week, maar dan beter. Zoeken naar inspiratie en motivatie. Hoe het bloggen je helpt met schrijven. En hoe het bloggen je helpt jezelf te vinden.
Lees ook de andere bijdragen over deze ontmoeting:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten