Gelieve niet uit deze uitgave te citeren staat er op de omslag van het persexemplaar van Christophe Vekemans Marie dat ik kreeg toegestuurd. Ik doe morgen mee aan de tweede blogdag van de tweesclub Een perfecte dag voor literatuur en ontving daarom de nieuwe roman van deze Vlaamse auteur. Het boek lag half september al op mijn deurmat. Ik kreeg het als één van de weinigen voor verschijningsdatum te lezen. Vandaar het persexemplaar.
Ik ben gek op citeren. Ook het boek Marie van Christophe Vekemans nodigt uit tot citeren. Een citaat is als een plaatje bij het verhaal. Je geeft een kort citaat om uit te leggen waarom je iets vindt. Of je het nu mooi, lelijk of afzichtelijk vindt, een citaat dient het argument te versterken en te duiden voor de lezer.
Daarom zal ik mij van het opschrift op de kaft van het persexemplaar weinig aantrekken. Ik citeer naar believen in mijn bijdrage over dit bijzondere boek. Want het verdient op zijn minst een citaat uit te leggen waarom dit boek zo bijzonder is. Anders stellen mijn lezers zich de vraag: heeft hij het boek wel gelezen? En wat vindt hij er dan zo bijzonder aan? Hij heeft het nu al drie keer gezegd, maar ik wil het zien.
Zo moet een citaat het plaatje verder inkleuren. Net als dat ik het jammer vind dat niet de hele omslag te zien was. Al zag ik het voor iets meer dan de helft op het ‘ongecorrigeerde persexemplaar’, ik vond het erg interessant. Ook daar ga ik de helft van mijn verhaal morgen aan ophangen.
Verder verklap ik niks. Het is morgen Een perfecte dag voor literatuur. Vandaag (nog) niet. Voor als je de vorige gemist hebt, lees gerust mijn bespreking van Niets en niemand van Ivo Bonthuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten