Bij de verhuizing acht jaar geleden pakte ik rustig aan mijn complete boekenverzameling in bananendozen. Ik had er al ervaring mee, een paar jaar eerder trok ik bij Inge in en nam een grote stapel met dozen mee. Bij de boekendozen zat ook een grote doos met boeken die ik weg wilde doen. Ik nam de doos mee en een paar jaar later verkocht ik de inhoud op de Almeloose boekenmarkt op Hemelvaartsdag. We haalden driehonderd euro op.
De boeken na de laatste verhuizing bleven heel lang in de dozen staan. Ze zwierven eerst door het huis en stonden uiteindelijk op zolder. Meer dan twee jaar zat ik zo zonder bibliotheek. Ik was te druk met het opknappen van de andere kamers in huis. Uiteindelijk kwam de zolder aan de beurt. Ik maakte een grote bibliotheek die tot in de nok van het dak reikte. Een wens ging in vervulling.
De vreugde om mijn bibliotheek weer op te kunnen bouwen en bij de boeken te kunnen die ik al zo lang niet meer had gezien. Ik was helemaal blij en voelde mij als de dichter Bloem die uiteindelijk ook zijn bibliotheek weer kan inrichten. Het ging heel traag en eigenlijk lukte het hem ook niet. Zodra hij de dozen uitpakte, begon hij te lezen en verdwaalde hij met zijn gedachten in de boeken.
Ik heb het wat zakelijker aangepakt en zoveel mogelijk – alfabetisch – proberen te ordenen. Er bleef eigenlijk geen doos met boeken over. Tot ik een paar jaar terug via marktplaats bij iemand drie grote dozen met boeken kocht. Daarbij zat ook een ongebonden uitgave van Junghuhns meesterwerk Java, de eerste druk. Het is bijna volledig en was voor mij de eerste uitgave van Java die ik in bezit kreeg. Er zouden nog twee volgen.
Bij die dozen boeken zaten ook veel boeken die ik niet wilde. Ik zou ze wel gaan verkopen. Het is nog altijd niet gebeurd. Sinds die tijd zijn er wel boeken in de dozen bijgekomen. Boeken die ik per ongeluk dubbel kocht – echt heel schandelijk een boek dubbel kopen – of boeken waarvan ik een goedkoper exemplaar vond zodat ik het duurdere zou verkopen.
Omdat die boekenverkoop niet van de grond is gekomen, zit ik nog altijd met stuk of zes bananendozen. Ze staan ergens in een hoek onder het schuine dak. Waar niemand bij kan. Naast de campingspullen, de twee dozen met kerstversieringen en de televisie van mijn overleden schoonmoeder. Ik zou er best weer eens in kunnen neuzen. Ik ben er zeker van dat ik er weer een paar boeken uithaal die ik bij nader inzien toch zou willen houden.
Daarom geloof ik niet dat het slecht is om je boeken af en toe in een doos te doen. Zo ontdek je weer wat je eigenlijk hebt en merk je dat de waarde van spullen kan veranderen. Iets dat je tien jaar geleden met afgrijzen wegstopte, kan je nu koesteren. En andersom. Er is dus niks mis mee om wat boeken weg te stoppen in een doos. Voor nooit of juist voor later.
Dit is het antwoord op vraag 48 van het blogproject #50books van Petepel. Bekijk mijn andere bijdrages voor dit bijzondere boekenblogproject.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten