Gelukkig zijn er niet zoveel geluksmomenten. Als ik elke dag een paar geluksmomenten had, zou ik diep ongelukkig zijn. Geluksmomentjes zijn ook niet in te plannen. Ze komen gewoon en gaan net zo snel weer weg. Ze kunnen er altijd zijn, hoe diep je ook in shit zit. Het gebeurt en op het moment dat je het beseft, is het verdwenen.
Mijn geluksmomenten liggen vaak in relatie met muziek of de natuur. Het horen van een overweldigend muziekstuk bezorgt mij dikwijls een geluksmoment. Het is die melodie die zich ineens opdringt. Of een stukje tekst uit een gedicht of een psalm. Het licht straalt dan even naar binnen. Heel kort, want van teveel licht krijg je hoofdpijn.
Jacobsladders
Of dat moment op de fiets. Ik geniet de hele tijd al van die prachtige wolkenhemel die dichtgetrokken boven mij hangt. Tot een kort moment een vleugje zonlicht doorbreekt en zo intens het vlakke land beschijnt. Een volle jacobsladder, onbereikbaar ver weg, maar het raakt mijn geluk.
Een schilderij waarbij ik lang nog nageniet van de kleuren, de compositie, de wolken. Het schilderij van Carel Willink dat ik zag hangen in het Centraal Museum Utrecht. Wat een kracht spreekt hieruit. Misschien betekenen de donkere wolken boven het land wel dreiging. Maar de imposante Jacobsladders grijpen mij met de heldere details van het schilderij.
Suikerbossie
Of in de auto terug van de kerstgourmet van mijn ouders. Stef Bos zingt een vertederend liefdesliedje uit Zuid-Afrika.
| Want Suikerbossie ek wil jou he Suikerbossie ek wil jou he Suikerbossie ek wil jou he Wat ook jou ma daarvan sal se Dan loop ons dalk so onder deur die maan Loop ons dalk so onder deur die maan Loop ons dalk so onder deur die maan Ek en my suikerbossie saam |
Even voel ik mij heel gelukkig tussen mijn twee vrouwen: mijn suikerbossie en mijn lieve dochter. Het is of ik de wereld even begrijp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten