De gijzeling in Almelo in 2008, waarbij een restauranthouder vier ambtenaren en een wethouder urenlang gijzelde, was al een tijdje naar de achtergrond geschoven in mijn aandacht. Tot ik enkele weken geleden een oud-collega van de krant sprak. Het onderwerp waar ik mij al enkele dagen na het drama over verbaasde, trok passeerde even de revue.
Ik vertelde hem dat ik mij verwonderde over de onjuiste en vooral tendentieuze berichtgeving over dit onderwerp. Allerlei dingen klopten er niet. Ook zag ik op mijn blog dat de verhalen in Eenvandaag en Zembla veel onderbelicht lieten. Hij attendeerde mij op het boek van Mirjam Pool Procedures en pistolen, Over een gijzeling, de overheid en het publiek dat afgelopen jaar verscheen.
De schrijfster Mirjam Pool doet hierin uitvoerig verslag van de gebeurtenissen. Op de dag van de gijzeling werkte ze op het Almelose stadhuis om een volgend journalistiek project te kunnen financieren en ter inspiratie over armoedebeleid. Ze wordt die dag meegezogen in een gebeurtenis die de internationale aandacht trekt.
De nasleep van het gijzelingsdrama is de beeldvorming van het publiek. Dat lijkt vooral te vinden dat de gemeente Almelo dit aan zichzelf te danken heeft. De gemeente meet met twee maten, zou bepaalde ondernemers voortrekken en andere juist traineren. Een goede man als O. is door dezelfde gemeente helemaal tot wanhoop gedreven. Zo sterk zelfs dat hij tot deze daad gekomen is.
De (landelijke) media nemen deze opvatting gretig over. Televisieprogramma’s als Eenvandaag en Zembla gaan helemaal op in deze beeldvorming en hebben geen oog voor de andere kant van de zaak. Ze lijken zelfs de misdaad van O. goed te willen praten.
Mirjam Pool duikt diep in het onderwerp. Minutieus reconstrueert ze de uren van de gijzeling in het stadhuis. Van minuut tot minuut pluist ze uit wat er gebeurd is. Ze wisselt deze reconstructie op basis van interviews af met haar eigen ervaringen. Als ambtenaar zit ze urenlang gevangen in haar eigen kantoor.
Op de eerste verdieping in dat gebouw worden de wethouder en vier ambtenaren gegijzeld. Zij worstelt met angst en honger over de goede afloop voor haar. Mirjam schrijft het eerste hoofdstuk, het hoofdstuk van de reconstructie met grote vaart. Veel is nog onduidelijk, maar ze weet een prachtige spanningsboog erin te bouwen. Ze doet dit erg overtuigend en met veel vaart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten