Liefdewerk, oud papier. Het gebeurt belangeloos. Of je ergens wil opdraven om een gedichtje voor te dragen. Of je wil meedoen met het schrijven van een blog, liefst elke maand een keer. Of je een artikel wilt schrijven voor een tijdschrift. Of je ergens orgel wilt spelen. Allemaal vragen waar je erg verguld mee bent, maar die allemaal zonder vergoeding moeten gebeuren.
Natuurlijk wil ik het allemaal wel doen voor de eer. En het is geweldig om ergens een verhaal te mogen voordragen. Of een gedicht van jezelf in een mooi boek terug te zien. Maar waarom zou dit altijd maar belangeloos moeten. Soms ben ik uren in de weer om zo’n gedicht te kunnen maken. Omdat het een opdracht is, doe ik er extra moeite voor en raffel het niet zomaar af. Ook een gastblog bij een ander krijgt meer aandacht dan een standaard blogje op mijn eigen blog. En dan moet het allemaal gratis!
Tot voor kort durfde ik nooit geld te vragen voor mijn creatieve uitingen. Tot ik een interview met Arjen Lubach las. Hij stelt daarin dat dichters en woordkunstenaars zich niet altijd door organisaties moeten laten afschepen het gratis te doen. Voor een festival krijgen de bouwers van het podium, geluidsmensen en lichtmensen netjes betaalt, alleen de dichters die optreden moeten het gratis doen. Hij stelt dat dichters gewoon geld voor iets moeten durven vragen.
Na het lezen van dat artikel ben ik wel wat kritischer geworden. Voor de kunst, betekent niet altijd voor niks. Mijn kunst mag best iets kosten voor een organisatie. Als het publiek voor Frans Bauer 75 euro betaalt, waarom zou ze niks voor mij over hebben. Natuurlijk, het klinkt arrogant, maar ik denk dat soms best iets voor een optreden mag vragen.
Mijn vraag voor een vergoeding voor een gedicht voor een boek waarin ik een tijdje geleden meewerkte, is niet wat ik droom, maar het laat wel zien dat ik wel voor iets wil staan. Het heeft nog niet tot het gewenste effect geleid, ik ben nog in discussie met de organisatie. Maar het principe is voor mij duidelijk.
Overigens komt de term ‘liefdewerk, oud papier’ van een liefdadigheidsinstelling uit Amsterdam die sinds 1876 oud papier inzamelde voor de armen. De combinatie sprak blijkbaar zo tot de verbeelding dat het symbool staat voor belangeloos iets doen.
In mijn verbeelding staat het papier ervoor dat het ook waardeloos, want ik ervaar het liefdewerk vaak als iets waar mensen geen geld voor over hebben. Ik wil graag belangeloos aan iets meewerken, als het geld dat ik daarmee niet krijg, naar een goed doel gaat. Zolang mij dat doel niet duidelijk is, doe ik niet meer automatisch gratis mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten