Weer een jaar erbij. Elk jaar verbaas ik me erover hoe groot ze wordt en hoeveel rijker ze geworden is aan wijsheid. Het kleine meisje van weleer groeit elk jaar een beetje verder.
Vandaag vroeg ze ‘Papa wanneer wist je dat ik een meisje was.’ ‘Dat was toen ik een deuk in de auto reed.’ De 20 weken echo was geweest. De hele terugweg van het ziekenhuis naar huis mompelde ik ‘Goh, een meisje.’
Bij huis aangekomen, moest ik het bochtje om bij ons de straat in te rijden. Daar reed ik tegen de paaltjes die er al jaren stonden. Het bochtje te scherp genomen. De auto schudde ervan en een flinke deuk zat er ter hoogte van de achterbank. Iets voor het rechter achterwiel.
We hebben de auto niet meer, maar het verhaal van de deuk wel. Ik kan soms nog zo verbaasd denken ‘Goh, een meisje.’ Dan ben ik verwonderd hoe bijzonder het is een kind te hebben en helemaal hoe bijzonder het is een dochter te hebben. Als ik dan zou autorijden, zou er zo een nieuwe deuk in de auto rijden.
We zaten bij het Berenrestaurant van Almere toen ze het aan mij vroeg. De leeggegeten borden lagen voor ons. We waren er speciaal voor haar negende verjaardag. Bij de uitreiking van het toetje zongen de kelner en zijn gevolg een liedje voor haar verjaardag. Op het toetje flikkerden sterretjes. In grote chocoladeletters stond op haar bord: Gefeliciteerd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten