De grote Stichtse brug over. Het is een stevigere klim dan die brug een kilometer of twintig terug. Hier rijden ook tractors in volle vaart voorbij. Het is uitkijken, maar als je boven staat wordt je zo beloond met een mooi uitzicht. Al kun je de brug verderop niet zien. Onder mij trekt een speedboot snel door het water. Een baan en hoge golf laat hij achter zich.
Ik neem de trap naar beneden. Al moet ik de dalende fiets tegenhouden. Het scheelt een flink eind rijden. En al hoef je niet te trappen, ik heb het gevoel zo veel sneller beneden te zijn. Op de dijk maak ik nog een paar foto’s. Het licht is ineens heel fel en de verte verdwijnt in de glinstering. Het lijkt opeens of de overkant gehuld is in een dun heiig laagje mist.
De verrekijker blijft in de tas. Ik ga verder fietsen. De wind in de rug, zie ik aan de windmolens die achter de brug staan. Het voelt heerlijk, de wind in de rug en de zon half van voren. Het water kleurt zilverachtig en al is er achter niet veel te zien, het is prachtig. Een plezierjacht vaart gelijk met mij op. Ik trap lekker door en zoek de plekken waar ik net fietste.
Ik ga de rest van de dijk af beslis ik. Eigenlijk is de wind hier bijna altijd tegen. Daarom maak ik gebruik van de kans om door te rijden. Drie vliegtuigen vliegen over het Gooimeer. Ik hoor de propellers ronken. Het zijn drie historische vliegtuigen. Twee spitsfires en een groter vliegtuig. Ze vieren al vliegend de bevrijding. De vliegtuigen slaan af over Huizen in de richting van Hilversum.
Dit is het vierde verhaal in een serie van vijf over mijn fietsrit gemaakt op Bevrijdingsdag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten