Jan Voerman sr. laat geregeld noppende paarden zien op zijn schilderijen. De dieren staan dan naast elkaar, de nekken in elkaar verstrengeld. Ik schreef er al eens over. Op zoek naar de betekenis van het woord noppen.
Vanmorgen bij het lopen met de honden, in de vochtige morgen zag ik ineens de pony’s van de kinderboerderij. In de ochtenschemering, onder de lindebomen, bij het hek, naast elkaar, de nekken verstrengeld.
Zachtjes hoorde ik de kaken snelle beetjes maken in de nek van de ander. Het was een heel rustgevend tafereel zo in de morgen. Ik wilde het niet verstoren met de honden en bleef op een afstandje staan.
Gewoon genieten hoe die dieren staan te noppen. Het had iets intiems, alsof ik een verliefd stelletje betrapte. Zoals laatst bij een fietstocht langs Muiderberg, waar een stelletje verscholen lag achter een hoge graspol. Poedelnaakt.
Ik kon Jan Voerman begrijpen. Dat intieme moment vastleggen waarin je helemaal opgaat in je omgeving en er zelfs even niet meer bent. De noppende paarden in de ochtendnevel en verder niks.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten