Het leuke van de leesclub Een perfecte dag voor literatuur is dat je boeken te lezen krijgt die je niet zo snel uit eigen beweging zou lezen. Dat leuke aspect is eveneens een nadeel. Je krijgt ook weleens boeken te lezen die je wat minder vindt. Mijn verantwoordelijkheidsgevoel en plichtbesef dwingen mij deze boeken uit te lezen en te bespreken.
Wie zegt dat hij meedoet, moet meedoen, vind ik. Je kunt niet zomaar ‘ja’ zeggen op een boek en het dan terzijde leggen omdat je het niet wat vindt. Nee, schrijf maar eens op wat je ervan vindt. Je krijgt het boek toegestuurd en daarom ben je verplicht je beloofde bijdrage te geven.
Het boek Een vrouw op 1000º van de IJslandse schrijver en schilder Hallgrímur Helgason is zo’n boek dat ik niet zo snel uit eigen beweging zou lezen. De tekst op de achterflap is veelbelovend:
| een adembenemende reis door de twintigste eeuw: een tegendraads meesterwerk vol IJslandse geestigheid. |
Teksten op de achterflap en de inhoud van het boek zijn twee verschillende dimensies, leert mijn ervaring. Ik begon niet voor niks voor Litnet met een rubriek De achterflap. Louter op basis van achterflapteksten maakte ik korte indrukken van boeken. Het ene nog mooier dan het andere. Ik ben er niet voor niks snel mee gestopt. Nutteloos werk, vond ik.
Er staat een fout op de achterflap van Een vrouw op 1000º. Er staat dat de hoofdpersoon Here noodgedwongen moest verhuizen naar Amsterdam, ‘waar ze haar eerste kind verloor.’ Dat moet niet Amsterdam zijn, maar Buenos Aires, of: Baires zoals Here het zelf meestal noemt.
De dood van haar dochter Blomey is de grote tragische gebeurtenis in het boek. Het krijgt in het verhaal een plek tegen de achtergrond van een toespraak van Juan Perón in het Argentinië van na de Tweede Wereldoorlog.
Hallgrímur Helgason: Een vrouw op 1000º, Uit de memoires van Herbjörg Maria Björnson. Vertaald uit het IJslands door Marcel Otten. Utrecht, Amsterdam, Antwerpen: Uitgeverij De Arbeiderspers, 2014. 542 pagina’s. Prijs: € 24,95
Geen opmerkingen:
Een reactie posten