Op het stukje A1 tussen Bussum-Zuid en Naarden geldt een variabele snelheid sinds twee weken. Als het regent en het is druk, is de snelheid 80 kilometer per uur, is het iets rustiger, dan geldt 100 en als het nog rustiger is dan mag je daar 120 kilometer per uur.
Twee weken geleden opende onze Camiel Eurlings de proef. Het regende en er reed veel verkeer. De matrixborden gaven 100 kilometer aan als maximum snelheid. Hij drukte op de knop ten overstaan van de uitgerukte pers en de borden gaven 120 kilometer per uur. Onverantwoord vond ik, maar een opening is een opening natuurlijk. Dan moet je niet volgens de regels handelen.
Vanavond mocht ik het stukje proef openen voor mijzelf. Het was rustig en kurkdroog op het stukje snelweg. Prachtig lag de weg erbij om met 120 kilometers per uur over te rijden. Geen slecht weer of drukte hinderde mij om deze snelheid te nemen.
De matrixborden waren echter eigenwijs en schreven mij 100 kilometer voor. Boos toeterde en foeterde ik in de richting van de borden en de camera's die overal hingen, maar de '100' van weleer bleef onveranderbaar, niet flexibel en ook niet variabel.
Waarschijnlijk had Camiel net een vrije avond, want alleen hij mag de knop indrukken.
31 januari 2009
30 januari 2009
Treintrends
Twee jaar niet meer dagelijks in de trein zitten en je ziet vanzelf de trends. Zo wint de elektronica meer en meer terrein. Bijna elke reiziger heeft een draadje aan zijn oor hangen, kletst in de lucht, zonder dat ik een telefoon zie.
De telefoon met al haar gadgets vormt hier het knooppunt waar alle digitale lijnen in elkaar verwikkeld zijn. Zo zaten in de trein naar Almere vanmiddag een man voor mij en een man achter mij naar televisie te kijken op een schermpje van enkele vierkante centimeters.
Over twee nieuwe jaren zitten alle reizigers te staren naar een scherm, is er draadloos internet in de trein en hoeft niemand meer een woord tot een ander te richten, of een boek te lezen.
Ik voel me heel even een trendwatcher...
De telefoon met al haar gadgets vormt hier het knooppunt waar alle digitale lijnen in elkaar verwikkeld zijn. Zo zaten in de trein naar Almere vanmiddag een man voor mij en een man achter mij naar televisie te kijken op een schermpje van enkele vierkante centimeters.
Over twee nieuwe jaren zitten alle reizigers te staren naar een scherm, is er draadloos internet in de trein en hoeft niemand meer een woord tot een ander te richten, of een boek te lezen.
Ik voel me heel even een trendwatcher...
29 januari 2009
Twee generaties
Een man en een meisje zitten naast elkaar. Hij is kaal, grijze haren laten zien dat hij ergens in de vijftig zijn. Hij draagt een krijtstreeppak, waarbij gele krijtjes op het donkere bord de lijntjes hebben getrokken. Het meisje met krulletjes en een kauwgumpje in de mond. De trein rijdt net weg uit Utrecht Centraal, met een lichte vertraging.
Dat hoort, als de treinen op tijd gaan rijden, dan kan de NS worden afgeschaft. De man kijkt in een boekje waar iets met kwadraatberekeningen op staat. Het meisje luistert naar muziek die door haar MP3 speelt. Ze houdt hem heel goed vast met haar mond en wrijft het ding soms over haar lippen. In gedachten verzonken, of gewoon luisterend naar de herrie die haar oren binnen tettert. De man onderbreekt haar overpeinzing.
- 'We leven nu veel luxer. Als ik om mij heen kijk denk ik dat jullie veel luxer zijn opgegroeid dan ik veertig jaar geleden.'
/ 'Ja, we zijn hard vooruit gegaan. Je hebt nu veel meer dingen als dit', ze houdt haar MP3 speler omhoog. 'We zullen wel blijven vooruit gaan, over twintig jaar dan zitten de jongeren met nog meer dingen die nog meer kunnen.'
- 'Kom je van School?'
/ 'Ja.'
- 'Wat doe je?'
/ 'Ik zit op het grafisch lyceum.'
- 'Je bent zeker veel vrij?'
/ 'Nou dat valt wel mee.'
- 'Je wilt kunstenaar worden zeker.'
/ 'Ik wil hierna naar de kunstacademie. Ik wil fotograaf worden. Mijn broer doet journalistiek, dan kunnen we samen op reportage.'
Heel hard gaat de telefoon. Het meisje houdt haar MP3-speler tegen haar mond aan en schreeuwt: 'Nee, we staan nog stil bij Hilversum Sportpark... Ja, dat weet ik niet... We rijden nog niet... Ik denk dat we zo gaan rijden... Nee, ik bel wel als ik er ben, ja?'
- 'Dat is avontuurlijk, je hebt wel een avontuurlijke inslag.'
/ 'Ja, ik wil graag op reis en dan reportages maken.'
- 'Dat motorcrossen is geweldig, Dat zijn mooie en heftige ervaringen.'
/ 'Het is leuk om ervaringen ook aan anderen te vertellen. Het moet niet te gevaarlijk zijn anders dan kun je het niet meer vertellen.'
Hij mist het cynisme. Weer gaat de telefoon. 'Nee, we staan nog steeds stil... Hilversum Sportpark ja... Ik heb geen idee hoor... Nou gaan de deuren dicht... Ik denk dat we vertrekken... Ik bel je zo wel, ja?' Ze gaat verder tegen de man, de MP3 speler zakt weer. 'Motorcross, dat is wel tof.'
- 'Je moet er wel conditie voor hebben, anders val je ervan af.'
/ 'Ik rook, dus ik heb niet veel conditie.'
- 'Als je gewoon een halfuurtje per dag loopt heb je een goede conditie.'
/ 'Ik heb een keer een survivaltocht gemaakt in de Ardennen. Zo met abseilen en zo.'
- 'Daar heb je wel techniek voor nodig, is het niet?'
/ 'Nou, dat zou ik niet weten hoor.'
- 'Ja, volgens mij is dat hartstikke moeilijk.'
/ 'O, wij deden het zo.'
De trein stopt, het meisje staat op.
- 'Moet je er hier uit?'
/ 'Ja, een fijne dag verder en tot ziens meneer.'
- 'Ja, een fijne dag.'
Dat hoort, als de treinen op tijd gaan rijden, dan kan de NS worden afgeschaft. De man kijkt in een boekje waar iets met kwadraatberekeningen op staat. Het meisje luistert naar muziek die door haar MP3 speelt. Ze houdt hem heel goed vast met haar mond en wrijft het ding soms over haar lippen. In gedachten verzonken, of gewoon luisterend naar de herrie die haar oren binnen tettert. De man onderbreekt haar overpeinzing.
- 'We leven nu veel luxer. Als ik om mij heen kijk denk ik dat jullie veel luxer zijn opgegroeid dan ik veertig jaar geleden.'
/ 'Ja, we zijn hard vooruit gegaan. Je hebt nu veel meer dingen als dit', ze houdt haar MP3 speler omhoog. 'We zullen wel blijven vooruit gaan, over twintig jaar dan zitten de jongeren met nog meer dingen die nog meer kunnen.'
- 'Kom je van School?'
/ 'Ja.'
- 'Wat doe je?'
/ 'Ik zit op het grafisch lyceum.'
- 'Je bent zeker veel vrij?'
/ 'Nou dat valt wel mee.'
- 'Je wilt kunstenaar worden zeker.'
/ 'Ik wil hierna naar de kunstacademie. Ik wil fotograaf worden. Mijn broer doet journalistiek, dan kunnen we samen op reportage.'
Heel hard gaat de telefoon. Het meisje houdt haar MP3-speler tegen haar mond aan en schreeuwt: 'Nee, we staan nog stil bij Hilversum Sportpark... Ja, dat weet ik niet... We rijden nog niet... Ik denk dat we zo gaan rijden... Nee, ik bel wel als ik er ben, ja?'
- 'Dat is avontuurlijk, je hebt wel een avontuurlijke inslag.'
/ 'Ja, ik wil graag op reis en dan reportages maken.'
- 'Dat motorcrossen is geweldig, Dat zijn mooie en heftige ervaringen.'
/ 'Het is leuk om ervaringen ook aan anderen te vertellen. Het moet niet te gevaarlijk zijn anders dan kun je het niet meer vertellen.'
Hij mist het cynisme. Weer gaat de telefoon. 'Nee, we staan nog steeds stil... Hilversum Sportpark ja... Ik heb geen idee hoor... Nou gaan de deuren dicht... Ik denk dat we vertrekken... Ik bel je zo wel, ja?' Ze gaat verder tegen de man, de MP3 speler zakt weer. 'Motorcross, dat is wel tof.'
- 'Je moet er wel conditie voor hebben, anders val je ervan af.'
/ 'Ik rook, dus ik heb niet veel conditie.'
- 'Als je gewoon een halfuurtje per dag loopt heb je een goede conditie.'
/ 'Ik heb een keer een survivaltocht gemaakt in de Ardennen. Zo met abseilen en zo.'
- 'Daar heb je wel techniek voor nodig, is het niet?'
/ 'Nou, dat zou ik niet weten hoor.'
- 'Ja, volgens mij is dat hartstikke moeilijk.'
/ 'O, wij deden het zo.'
De trein stopt, het meisje staat op.
- 'Moet je er hier uit?'
/ 'Ja, een fijne dag verder en tot ziens meneer.'
- 'Ja, een fijne dag.'
28 januari 2009
Schijndemocratie
Zo kijkend naar de uitzending van de Dichters des Vaderlands-verkiezing, verbaas ik mij over de democratie.
In de landen waar een Dichter des Vaderlands is (poet laureate) wordt de burgemeester gekozen en de Dichter des Vaderlands benoemd. In Nederland is het precies omgekeerd. Bovendien zoeken we de dichter om de vier jaar alsof het een burgemeester is.
In de landen waar een Dichter des Vaderlands is (poet laureate) wordt de burgemeester gekozen en de Dichter des Vaderlands benoemd. In Nederland is het precies omgekeerd. Bovendien zoeken we de dichter om de vier jaar alsof het een burgemeester is.
Nico Dijkshoorn bij dwdd
Hé wat zien ik daar
met die strepen
op je rotkop
Of heb ik m'n teevee
niet goed afgesteld
Je lijkt wel op m'n toiletpot
na een flinke schijtbeurt
Man wat doe je daar nog
schei uit met die rotkop
en ga naar bed
kom er niet meer uit
tot die strepen zijn doorgetrokken
met die strepen
op je rotkop
Of heb ik m'n teevee
niet goed afgesteld
Je lijkt wel op m'n toiletpot
na een flinke schijtbeurt
Man wat doe je daar nog
schei uit met die rotkop
en ga naar bed
kom er niet meer uit
tot die strepen zijn doorgetrokken
27 januari 2009
De Dichter des Vaderlands re(a)geert
Vier gedichten per jaar en de poezie promoten. Wat maakt die Dichter des Vaderlands nu zo begerenswaardig dat al die dichter er zo voor vechten. Je verdient er niks mee, zoals Komrij beweert. Je doet het nooit goed, dicht te weinig, of teveel, of het gedicht deugt niet, of het zijn geen gedichten, maar rijmpjes.
Een reactie van de huidige DdV Driek van Wissen in NRC-Next op het artikel van Ilja Leonard Pfeijffer kon niet uitblijven. Deze stond er dan ook vanmorgen in. Dat Pfeijffer in zijn stuk een hoge mate van dichterlijke vrijheid hanteert, viel mij al vrijdag op. Zo heeft hij het gelegenheidsgedicht voor het overlijden van Koningin Juliana in de tijd dat Komrij bedankte voor de taak. Niet omdat NRC de rijmpjes van Driek van Wissen niet wilde. Van Wissen was toen nog volop bezig met zijn campagne, deelde pennen uit met een rijmpje erop.
Ach, iemand die boos en verdrietig tegelijk is, kan zich snel vergissen.
Een reactie van de huidige DdV Driek van Wissen in NRC-Next op het artikel van Ilja Leonard Pfeijffer kon niet uitblijven. Deze stond er dan ook vanmorgen in. Dat Pfeijffer in zijn stuk een hoge mate van dichterlijke vrijheid hanteert, viel mij al vrijdag op. Zo heeft hij het gelegenheidsgedicht voor het overlijden van Koningin Juliana in de tijd dat Komrij bedankte voor de taak. Niet omdat NRC de rijmpjes van Driek van Wissen niet wilde. Van Wissen was toen nog volop bezig met zijn campagne, deelde pennen uit met een rijmpje erop.
Ach, iemand die boos en verdrietig tegelijk is, kan zich snel vergissen.
A room with a view
En hoe is het uitzicht? De vraag is me nog niet gesteld, daarom ben ik hem nu maar voor. Keek bij mijn vorige baantjes altijd uit op een spoorbaan, deze moet ik dit keer ontberen. Hoewel hij maar net uit het zicht is. Ik kan immers naar het station lopen. Bovendien heet de straat waar ik werk Het spoor. Een betere werkplek kan ik mij als treinliefhebber niet wensen. Vandaag scheen daar nog eens een heerlijke zon bovenop die een lange schaduw van het kantoorgebouw maakte.
Mijn bureau is nog niet echt spannend. Wie weet komen er binnenkort vissen en bijzondere plantensoorten.
26 januari 2009
Chagrijnig
De trein vertrekt op het juiste uur, daarom wacht ik nog even op het perron en kijk eens goed om me heen. Alle mensen kijken chagrijnig uit de ogen. Ze staren de slaap nog uit de ogen, maar zien niets anders dan een lange werkdag op ze wachten. De krantjes hangen onder de elleboog en de trein rijdt binnen. Iedereen zoekt een plekje en slaat het krantje open.
Heerlijk maandagmorgen. Het begint weer.
Heerlijk maandagmorgen. Het begint weer.
25 januari 2009
Echt gebeurd
Mailtjes die de eerste alinea openen met 'dit is echt gebeurd', 'je gelooft het niet, maar het is echt waar', 'je zou denken dat het een broodje aap is, maar het is echt gebeurd' en nog meer van dit soort zinnen, gooi ik altijd direct weg.Het zijn verhalen over papiertjes die onder je achterruitwisser liggen, je wilt hem weghalen, laat de sleutel in het contact zitten, je hebt het papiertje in je de hand en een onbekende jakkert in volle vaart met jou auto de parkeergarage uit.
Of die stapels PIN-verhalen, waarbij de meest vreemde dingen worden opgetekend. Zo hoorde ik laatst dat je bij onraad de PIN-code omgekeerd moet intoetsen. Dan wordt de politie gelijk gewaarschuwd, merkte het eindeloos doorgestuurde mailtje op.
Of dreigementen met de dood of onheil als je het mailtje niet doorstuurt aan 35 vrienden. Mailtjes die ik vrijwel ongeopend weggooi, maar die altijd wel een paar mensen met mijn mailadres naar mij doorsturen. Ik zie weinig lol in dit soort dingen, maar het is ook niet zo erg dat ik die dingen in mijn mailbox krijg.
Bij de stapel boeken die ik vorige week in de Almeloose opruiming aanschafte, zat het boekje De jacht op de veluwepoema, Sagen en geruchten uit het moderne leven. De schrijver is de broodje-aap-deskundige Peter Burger. Hij bewaart wel al die onzinmailtjes, verzamelt ze, zoekt overeenkomsten, verschillen en andere wetenswaardigheden. Ook checkt hij de waarheid van de berichten. Ze zijn allemaal onwaar, maar waar en hoe zijn ze onwaar.
De cover van het boekje is op zijn minst vertederend, zo dat poesje en het geweer erachter. De wrede handen van de soldaat strelen het kruintje. Geniet hij van het strelen of is de warme zon de oorzaak van de wegzwijmende oogjes.Het verhaal van de Poema is drie jaar later al bijna vergeten. Hoe de komkommertijd kan veranderen in Poempoematijd. Het verhaal van de Poema die iedereen zag, maar die niet bestond en uiteindelijk een forse huiskat bleek te zijn. Voor Peter Burger een voorbeeld van een volksverhaal dat honderde mensen op de been bracht, in de richting van de Veluwe.
Burger dist zo een kleine honderd verhalen op, van het kind dat verdwijnt uit de ballenbak van Ikea, of de Smileybende, Engelenverhalen en de papegaai die het overspel verraadt. Verhalen die zo welluidend zijn dat ze wel verzonnen moeten zijn. Of zoals Gerard Reve voorstelde nooit een waargebeurd verhaal als literatuur te presenteren. Dat gelooft niemand. Literatuur is niet waar, maar zou wel gebeurd kunnen zijn. Zo zit het met Broodje aap verhalen ook.
Het Broodje aap verhaal vertegenwoordigt een aantal wezenlijke kenmerken. Zo bevat het verhaal vaak een angst, voor kinderrovers, bendes, moslims of poemas. In tijden van collectieve angst, zoals na 11 september, doen snel de wildste verhalen de ronde. Vaak herleven oude verhalen in een nieuw jasje, laat Peter Burger zien. De krant doet dikwijls mee aan het voortleven van deze verhalen. Of ze het verhaal nu opdist of ontmaskert, dat doet er niet veel toe, concludeert de docent journalistiek van de Universiteit Leiden.
Het sprookje is niet dood, het is springlevend, laat Peter Burger zien. Je moet dan wel die onzinnige mailtjes die ik altijd weggooi, bewaren.
Peter Burger: De jacht op de Veluwepoema, Sagen en geruchten uit het moderne leven. Amsterdam: Uitgeverij Bert Bakker, 2006. ISBN: 978 90 351 3030 2 Prijs: € 16,95. 232 pagina's.
24 januari 2009
Mobiel
Een nieuw mobieltje is altijd leuk. Mijn abonnement verliep en ik werd wekelijks gebeld door mijn provider. Elke keer werd het aanbod mooier.
Nu typ ik dit stukje tekst in met de nieuwe Nokia E71, een heel charmant ding dat ongeveer evenveel kan als mijn laptop. Ik hoef straks onderweg alleen mijn telefoon mee te nemen.
Het vraagt nog wel wat oefening want deze zin heb ik ergens anders moeten oplossen...
Nu typ ik dit stukje tekst in met de nieuwe Nokia E71, een heel charmant ding dat ongeveer evenveel kan als mijn laptop. Ik hoef straks onderweg alleen mijn telefoon mee te nemen.
Het vraagt nog wel wat oefening want deze zin heb ik ergens anders moeten oplossen...
23 januari 2009
Dichtersruzie
Ruziezoekers, daar heb ik een hekel aan, maar ik ben gek op ruziemakers. Zeker als ik aan de zijlijn mag toekijken. Het kan een fascinerend schouwspel opleveren en soms wordt het zelfs theater. Als dichters ruzie maken, is het nog mooier. Want dan ineens zijn dichters gewone mensen.
Vanmorgen schreef Ilja Leonard Pfeiffer een boeiende geschiedenis van de Dichter des Vaderlands in NRC.Next. Een grap was het destijds, stelt hij. Alleen heeft de eerste dichter Gerrit Komrij het spel erg serieus gespeeld met een dichtclub en een ernstige gedichten als er een koningskind geboren werd. Met de komst van Driek van Wissen is de lol er helemaal af. De rijmelarij staat in geen enkele verhouding met de hogere dichtkunst die Van Wissen zou moeten vertegenwoordigen. Afschaffen die hap, concludeert Pfeiffer na drieduizend woorden historie.
Van Wissen rijmt op pissen, missen, gissen en vergissen. Dat laatste heeft de organisatie tot op heden vooral gedaan, vindt Pfeiffer. Eerst door op de stemformulieren een open veld met '...' aan te geven en daarna door de uitslag niet prijs te geven aan de openbaarheid. Later is er volgens Pfeiffer juist weer teveel openbaar geworden, de namen van de eerste honderd stemmers, waaronder Pfeiffer die op zichzelf stemt.
Een schertsvertoning is het geworden, vindt Pfeiffer, die graag ook nog speculeert waarom Komrij in 2004 ineens de handdoek in de ring gooide. Een ruzie met Poetry International, gokt de dichter uit Leiden. Dat terwijl Komrij in de zomer van 2005 nog optrad op het Rotterdamse dichtersfestival. Als je vermoord wordt of voor dood verklaard, sta je een halfjaar later niet weer op uit de dood voor een optreden.
Er liepen genoeg andere moordenaars rond om de eerste Dichter des Vaderlands uit te schakelen. Aan kritiek heeft het niet ontbroken. Hij zou zichzelf hebben verlaagd met deze functie en moest er volgens velen onmiddelijk mee stoppen. Nu lijken de kritikasters van toen met een grote hoeveelheid nostalgie te zijn beneveld. Alles beter dan Driek van Wissen, lijken ze te willen zeggen.
Komrij is van zijn kant ook niet stil. Hij schreef een paar weken geleden al een scherp en lang betoog over deze krankzinnige verkiezing. Verkiezingen als deze zijn spannend en zinderend, maar ze hebben met kiezen en democratie niks van doen. Het zijn peilingen die net als het tv-moment van het jaar of de beste reclame van het jaar door een handjevol mensen zijn ingevuld, maar helemaal niks zeggen over een meerderheid. In de minderheid van een vage internetpoll zit namelijk snel een meerderheid.
Genoeg over al die geruchten, Komrij opperde zelf al eens dat het hele literaire circuit uit roddelaars en zwijmelaars bestaat. Dit lijkt aardig te kloppen uit de gekleurde historie van Pfeiffer op te maken. Literatuur is oorlog, om een andere dooddoener de wereld in te schoppen. Of gewoon: het zijn net mensen.
Degene die zich heel stil houdt, is die rijmelaar uit Groningen, Driek van Wissen. In een debat, twee weken terug, heeft hij wel wat geroepen, maar waarschijnlijk zit hij woensdag glimlachend en knikkebollend de kijker een loer te draaien.
Vanmorgen schreef Ilja Leonard Pfeiffer een boeiende geschiedenis van de Dichter des Vaderlands in NRC.Next. Een grap was het destijds, stelt hij. Alleen heeft de eerste dichter Gerrit Komrij het spel erg serieus gespeeld met een dichtclub en een ernstige gedichten als er een koningskind geboren werd. Met de komst van Driek van Wissen is de lol er helemaal af. De rijmelarij staat in geen enkele verhouding met de hogere dichtkunst die Van Wissen zou moeten vertegenwoordigen. Afschaffen die hap, concludeert Pfeiffer na drieduizend woorden historie.
Van Wissen rijmt op pissen, missen, gissen en vergissen. Dat laatste heeft de organisatie tot op heden vooral gedaan, vindt Pfeiffer. Eerst door op de stemformulieren een open veld met '...' aan te geven en daarna door de uitslag niet prijs te geven aan de openbaarheid. Later is er volgens Pfeiffer juist weer teveel openbaar geworden, de namen van de eerste honderd stemmers, waaronder Pfeiffer die op zichzelf stemt.
Een schertsvertoning is het geworden, vindt Pfeiffer, die graag ook nog speculeert waarom Komrij in 2004 ineens de handdoek in de ring gooide. Een ruzie met Poetry International, gokt de dichter uit Leiden. Dat terwijl Komrij in de zomer van 2005 nog optrad op het Rotterdamse dichtersfestival. Als je vermoord wordt of voor dood verklaard, sta je een halfjaar later niet weer op uit de dood voor een optreden.
Er liepen genoeg andere moordenaars rond om de eerste Dichter des Vaderlands uit te schakelen. Aan kritiek heeft het niet ontbroken. Hij zou zichzelf hebben verlaagd met deze functie en moest er volgens velen onmiddelijk mee stoppen. Nu lijken de kritikasters van toen met een grote hoeveelheid nostalgie te zijn beneveld. Alles beter dan Driek van Wissen, lijken ze te willen zeggen.
Komrij is van zijn kant ook niet stil. Hij schreef een paar weken geleden al een scherp en lang betoog over deze krankzinnige verkiezing. Verkiezingen als deze zijn spannend en zinderend, maar ze hebben met kiezen en democratie niks van doen. Het zijn peilingen die net als het tv-moment van het jaar of de beste reclame van het jaar door een handjevol mensen zijn ingevuld, maar helemaal niks zeggen over een meerderheid. In de minderheid van een vage internetpoll zit namelijk snel een meerderheid.
Genoeg over al die geruchten, Komrij opperde zelf al eens dat het hele literaire circuit uit roddelaars en zwijmelaars bestaat. Dit lijkt aardig te kloppen uit de gekleurde historie van Pfeiffer op te maken. Literatuur is oorlog, om een andere dooddoener de wereld in te schoppen. Of gewoon: het zijn net mensen.
Degene die zich heel stil houdt, is die rijmelaar uit Groningen, Driek van Wissen. In een debat, twee weken terug, heeft hij wel wat geroepen, maar waarschijnlijk zit hij woensdag glimlachend en knikkebollend de kijker een loer te draaien.
22 januari 2009
Jokkebrok
Ik heb niet gejokt, ving ik op uit de mond van Defensieminister Eimert van Middelkoop. Hij heeft ook niet gelogen. Een vergissing, dat is het. Zijn voorlichter deed iets wat hij niet wist.
Leugenaar genoemd worden komt natuurlijk extra hard aan bij een minister van de ChristenUnie. Je mag niet jokken. Het achtste gebod overtreden kan niet, vergissen wel. Dat is menselijk.
De hypocrisie viert hoogtij onder onze bewindslieden.
Leugenaar genoemd worden komt natuurlijk extra hard aan bij een minister van de ChristenUnie. Je mag niet jokken. Het achtste gebod overtreden kan niet, vergissen wel. Dat is menselijk.
De hypocrisie viert hoogtij onder onze bewindslieden.
21 januari 2009
Vogelmeer
De wegen zijn ondoorgrondelijk, vooral het theater op en rond de wegen. Bij mijn tocht naar Leiden vanavond over de A9, zocht ik weer aansluiting met een vervolgweg. In de bocht die ik nam, keek ik uit over een klein binnenmeertje.
Een flinke plas eigenlijk. Ik zocht de afstand tot de auto's om me heen en keek nog eens goed. Het licht viel voorzichtig in het water. De herrie van de snelweg viel weg. En overal vogels. Het hele wateroppervlak bedekte zich onder een laag vogels.
Vlak naast elkaar, tegen elkaar, dobberden ze en tuurden in de richting van de auto's. Alsof ruimte niet bestond en de vogels in een meer veranderden, van veren en snavels. De ogen kon ik onmogelijk zien van deze afstand, maar ze tuurden naar mij, naar de snelweg. Dat voelde ik.
Tot ik weer de aansluiting gevonden had, keurig in het gelid met de anderen en de vogels langzaam in mijn achteruitkijkspiegel verdwenen.
Een flinke plas eigenlijk. Ik zocht de afstand tot de auto's om me heen en keek nog eens goed. Het licht viel voorzichtig in het water. De herrie van de snelweg viel weg. En overal vogels. Het hele wateroppervlak bedekte zich onder een laag vogels.
Vlak naast elkaar, tegen elkaar, dobberden ze en tuurden in de richting van de auto's. Alsof ruimte niet bestond en de vogels in een meer veranderden, van veren en snavels. De ogen kon ik onmogelijk zien van deze afstand, maar ze tuurden naar mij, naar de snelweg. Dat voelde ik.
Tot ik weer de aansluiting gevonden had, keurig in het gelid met de anderen en de vogels langzaam in mijn achteruitkijkspiegel verdwenen.
20 januari 2009
Wakkere griep
Hoor de griep giert door de bomen
hier in huis huilt zelfs de griep
De koorts fiebert de nacht in
zweet druppels en tranen
De hoest slaat kuchend om zich heen
en verwenst de slaap een ander leven
Een pil, een slok en een puf
brengen de nachtrust even terug
Een snurk doet alsof het slaapt
maar eigenlijk zit de neus dicht
Als de dag insomnia roept
vallen de oogleden van de wakkere
Zou de beterschap wel komen
dan ademt mijn nachtrust rustig verder
hier in huis huilt zelfs de griep
De koorts fiebert de nacht in
zweet druppels en tranen
De hoest slaat kuchend om zich heen
en verwenst de slaap een ander leven
Een pil, een slok en een puf
brengen de nachtrust even terug
Een snurk doet alsof het slaapt
maar eigenlijk zit de neus dicht
Als de dag insomnia roept
vallen de oogleden van de wakkere
Zou de beterschap wel komen
dan ademt mijn nachtrust rustig verder
19 januari 2009
Vissen
Mijn eerste werkdag bij Zorggroep Almere op het hoofdkantoor, viel mij de sfeervolle inrichting van kantoorruimten op. Prachtige plantpartijen, vissen zwommen in grote aquaria op de bureaus en vlinders vlogen al hangend aan het plafond.
Ik vertelde het verhaal van de vissen thuis en kreeg die verjaardag van Inge een prachtig gehaakte vis in een heuse kom. Jaloerse blikken van collega's en veel complimentjes volgden. Daarom heb ik bij mijn afscheid kleine visjes aan mijn collega's gegeven. Inge heeft ze genaaid en het resultaat mag er zijn.
Misschien moeten we een handeltje beginnen.
18 januari 2009
Vreemde poepjes
Een onbekende indringer is onze caravan binnengedrongen. Op ons bed lagen vreemde poepjes, met een uiteinde in de vorm van een slurfje. Vooral de bank heeft als schijtplaats gediend. Op de kleden lagen her en der de magere drolletjes verspreid. Zonder enig verder knaagspoor.
Geruststellend dat in het wilde bos nog dieren leven, maar welk dier het dan is, is de vraag die ons sinds donderdag heeft beziggehouden. Ze zijn te groot en te dik voor een muis, te klein voor een marterachtige. Het enige waar we op konden komen was een eekhoorn. Ook omdat helemaal niets aangevreten of geknaagd was.Het poepboek komt ook op een eekhoorn met vergelijkbare drollen, uit een inzending van Heleen:
Heel goed mogelijk, ook omdat het dier geen winterslaap houdt en met de koude goed door het geopende raampje voor in de caravan is gekropen. Nu maar hopen dat hij weer buiten is, want uit voorzorg hebben we nu alles dicht gedaan.
15 januari 2009
SMS
Hij boog zich wat voorover. 'Ik heb laatst haar SMS'jes doorgestuurd naar iedereen. Ze had er zoveel staan.' Hij tuurde voor zich uit, dacht aan haar. 'Het is heel lastig, want de datum stond er niet bij.' 'Dat kun je toch altijd zien?' vroeg iemand uit het gezelschap. 'Nee, de verstuurde mailtjes hebben geen datum in dat toestel.'
Hij glimlachte. 'Ik heb ze allemaal weggedaan. Eentje heb ik bewaard. Daarin schrijft ze: 'ik kan SMS'en.'
Daarna gingen we kou in voor de begrafenis van Frodo.
Hij glimlachte. 'Ik heb ze allemaal weggedaan. Eentje heb ik bewaard. Daarin schrijft ze: 'ik kan SMS'en.'
Daarna gingen we kou in voor de begrafenis van Frodo.
14 januari 2009
Leegte
Een rechte weg
trekt de dood
op z'n kop
het water in
De herinnering
zoekt een bureau
met de rug naar
de spoorlijn toe
Het water van Dali
spiegelt zwanen
in olifanten
Aan de overkant
klettert de lucht
een waterval
Als ik mezelf
kon terugzien
in het water
verdrinken
Eén kaal boom
topt het gras
in een heuveltje
en kleurt blauw
Trekt de trein
snel weg en dendert
door achteruit
en stil bestaan niet
trekt de dood
op z'n kop
het water in
De herinnering
zoekt een bureau
met de rug naar
de spoorlijn toe
Het water van Dali
spiegelt zwanen
in olifanten
Aan de overkant
klettert de lucht
een waterval
Als ik mezelf
kon terugzien
in het water
verdrinken
Eén kaal boom
topt het gras
in een heuveltje
en kleurt blauw
Trekt de trein
snel weg en dendert
door achteruit
en stil bestaan niet
13 januari 2009
Kopje thee gegoogled
Googlen kost kopjes thee. Elke opdracht die in het zoekscherm wordt getikt, kost evenveel energie als het zetten van een kopje thee. Het onderzoek van de fysicus Alex Wissner-Gross heeft veel aandacht gekregen in de media.
Alle milieubewuste computeraars zijn zich lam geschrokken. Dachten ze zo goed bezig te zijn door niet naar Benidorm te gaan, maar gewoon de website te bezoeken. Een beetje zoeken en de CO2-uitstoot zit zo aan een flinke vliegreis.
Wat speurwerk op internet en via google leert dat het lastig is om te vinden hoeveel CO2-uitstoot nu een alledaagse handeling kost. Wat kost het zetten van een kopje thee? En hoeveel emissie kost het drukken van de krant? Allemaal grammen die worden uitstoten, maar waarvan niemand eigenlijk goed weet hoeveel energie het nu werkelijk kost.
Het pleit voor een CO2-meter, die net als het aantal caloriën op voedselverpakkingen op het product moet staan. Zo is snel de lol af van onzinberichten en onzinonderzoekjes als die van meneer Wissner-Gross.
Het zou ook een discussie schelen die Google nu geopend is. De zoekmachine zegt namelijk 0,2 gram per zoekopdracht uitstoot op te leveren. Dat zijn 35 zoekopdrachten voor een kopje thee. En hoe gek het klinkt, ook dit keer geloof ik Google. Natuurlijk zodat ik nu kan zeggen dat het schrijven van dit artikel mij een kopje thee heeft gekost, in plaats van 35 kopjes thee.
Alle milieubewuste computeraars zijn zich lam geschrokken. Dachten ze zo goed bezig te zijn door niet naar Benidorm te gaan, maar gewoon de website te bezoeken. Een beetje zoeken en de CO2-uitstoot zit zo aan een flinke vliegreis.
Wat speurwerk op internet en via google leert dat het lastig is om te vinden hoeveel CO2-uitstoot nu een alledaagse handeling kost. Wat kost het zetten van een kopje thee? En hoeveel emissie kost het drukken van de krant? Allemaal grammen die worden uitstoten, maar waarvan niemand eigenlijk goed weet hoeveel energie het nu werkelijk kost.
Het pleit voor een CO2-meter, die net als het aantal caloriën op voedselverpakkingen op het product moet staan. Zo is snel de lol af van onzinberichten en onzinonderzoekjes als die van meneer Wissner-Gross.
Het zou ook een discussie schelen die Google nu geopend is. De zoekmachine zegt namelijk 0,2 gram per zoekopdracht uitstoot op te leveren. Dat zijn 35 zoekopdrachten voor een kopje thee. En hoe gek het klinkt, ook dit keer geloof ik Google. Natuurlijk zodat ik nu kan zeggen dat het schrijven van dit artikel mij een kopje thee heeft gekost, in plaats van 35 kopjes thee.
12 januari 2009
Ontstopt
De ontstopperikelen zijn ontstopt. Een zuignap voor het ontstoppen gaf de verlossende doorbraak. De vacuümheffer zoog het water heen en weer, terwijl de soda en het kokende water hun werk deden. Leve de traditionele middelen de vacuümheffer en sodakorrels.
Hoe gelukzalig was het te merken dat het bad na vijf minuten helemaal leeg liep. Dat terwijl het eerst een uur duurde.
Hoe gelukzalig was het te merken dat het bad na vijf minuten helemaal leeg liep. Dat terwijl het eerst een uur duurde.
11 januari 2009
IJsstrand
Het leek ons wel leuk om lekker uit te waaien op het strand van Almere. De wind woei kou over en door ons heen. Een groepje voetballers beslechtte een potje beachvolleybal en een enkele schaatser waagde zich op het gladde ijs. Doris heeft ook even op het ijs gestaan. Dat is best een beetje glad, merkte ze en een wantje is niet voldoende haar staande te houden.
Sientje rende zich warm.
Schaatser zonder schaatsen
'Nee, Kim. Kom terug', schreeuwt een jongen aan de rand van de bevroren plas. 'Doe het niet Kim. Nee, kom terug.' Een meisje loopt over het ijs. 'Het kraakt toch niet. Er gebeurt niks.' De jongen krijst in onhoorbare taal in haar richting. Alsof elk moment haar laatste kan zijn.
Hij is de enige met ijzers onder zijn voeten. De twee meisjes die hem vergezellen, kwellen hem. Ze lopen waaghalzerig naar het midden van de kleine plas. De jongen schaatst niet meer, maar roept en roept. Terwijl de meisjes niet luisteren.
Een hoentje vlucht het riet in. Het diertje glibbert met hoge snelheid in de richting van de rust. De jongen staat nog altijd aan de kant en roept. Misschien heeft hij de ijzers van zijn oudere zusje om en is haar maat niet meer verkrijgbaar. Het andere meisje durft minder en staat op een meter van de kant. De echte schaatser van de drie heeft geen ijzers. De rest staat stil en roept.
Hij is de enige met ijzers onder zijn voeten. De twee meisjes die hem vergezellen, kwellen hem. Ze lopen waaghalzerig naar het midden van de kleine plas. De jongen schaatst niet meer, maar roept en roept. Terwijl de meisjes niet luisteren.
Een hoentje vlucht het riet in. Het diertje glibbert met hoge snelheid in de richting van de rust. De jongen staat nog altijd aan de kant en roept. Misschien heeft hij de ijzers van zijn oudere zusje om en is haar maat niet meer verkrijgbaar. Het andere meisje durft minder en staat op een meter van de kant. De echte schaatser van de drie heeft geen ijzers. De rest staat stil en roept.
10 januari 2009
Pinnen
Een mooi initiatief natuurlijk van burgemeester Jorritsma om de winkeliers te adviseren hun kopers met PIN te laten betalen. De actie Cashless was donderdag. Het PIN-pakket dat Jorritsma uitdeelde aan de winkeliers moet de middenstand voor overvallers minder interessant maken.
De trein adviseurs en buitenlui zag ik donderdagmiddag langskomen. Voorop tufte de locomotief Jorritsma met achter zich de wagons van film- en fotocamera's met wat blocnotes voor de belangrijkste notities. Het werd al donker en ik vroeg mij af wat dit te betekenen had. Het was de PIN-actie dus.
Een heel goede actie, pinnen zorgt voor minder contant geld wat zowel voor winkeliers als kopers veiliger is. De oude vrouwtjes lopen namelijk met een volle geldbuidel op zak ook een grote kans overvallen te worden.
Maar je moet dan wel kunnen pinnen. Afgelopen week kon ik twee keer niet pinnen in een winkel in het Stadshart vanwege storingen. Zo adviseer je mensen iets te doen dat helemaal niet kan. Ik liep met weinig contant geld in mijn zak, maar moest mijn zakken alsnog vullen bij een bankautomaat. Met alle risico's voor mij en de winkelier.
De trein adviseurs en buitenlui zag ik donderdagmiddag langskomen. Voorop tufte de locomotief Jorritsma met achter zich de wagons van film- en fotocamera's met wat blocnotes voor de belangrijkste notities. Het werd al donker en ik vroeg mij af wat dit te betekenen had. Het was de PIN-actie dus.
Een heel goede actie, pinnen zorgt voor minder contant geld wat zowel voor winkeliers als kopers veiliger is. De oude vrouwtjes lopen namelijk met een volle geldbuidel op zak ook een grote kans overvallen te worden.
Maar je moet dan wel kunnen pinnen. Afgelopen week kon ik twee keer niet pinnen in een winkel in het Stadshart vanwege storingen. Zo adviseer je mensen iets te doen dat helemaal niet kan. Ik liep met weinig contant geld in mijn zak, maar moest mijn zakken alsnog vullen bij een bankautomaat. Met alle risico's voor mij en de winkelier.
Dubbelgeparkeerd
Ik zwaaide nog naar de vriendelijk lachende juffrouw achter de balie en wenste haar een prettig weekend. De rijp kraakte onder mijn voeten. Het witte voetpad wilde zelfs op dit late uur niet versmelten.
Ik draaide de hoek om, uit het zicht van de receptioniste en zag een grote bestelwagen pal voor mijn auto staan. De andere kant van de weg was helemaal vrijgehouden, geen auto zou hij daar in de weg hebben gestaan. Nu vormde hij een obstakel voor mijn vehikel. Ik kon geen kant op. De auto's aan mijn zijden konden nog makkelijk wegkomen. Ik stond hier voor een dilemma.
Terug naar de receptioniste. 'O, dan moet hij van T-Mobile zijn', concludeerde ze. 'Wat is het voor een auto?' 'Een bestelwagen, een blauwe', antwoordde ik. 'Een blauwe', herhaalde ze terwijl ze een telefoonhoorn naar haar oor bracht. Ze mompelde wat door de hoorn en zei dat ze eraan kwamen.
Ik liep weer terug, wachtte bij de auto. De deur van T-Mobile ging open, een forse man met blonde krullen kwam eruit. 'Nee, die is niet van ons.' Hij liep voor mij uit over het witte pad naar de receptioniste. Ik volgde hem. 'O, dan is hij van Assink.' En weer ging de hoorn naar het oor. 'Ze gaan kijken', zei ze. Ik draaide me om en wachtte weer.
Geluiden klonken bij de deur van het magazijn. Ik hoorde wat klinken bewegen, maar alles bleef dicht. Nog even wachten, het werd koud. De deuren kraakten weer en gingen open. Een man in overall kwam naar buiten. Hij draaide in zijn vrije hand een sjekkie. Hij lantefanterde met alle tijd van de wereld in zijn zakken traag naar zijn auto. Keek me even stuurs aan, maar sprak geen woord uit zijn mond. 'Is hij van u?' vroeg ik met een lichte ergernis. Hij stapte in en reed hem naar het vrije stukje weg aan de overkant. Had hem daar eerder gezet, dacht ik terwijl ik de sleutel omdraaide en de motor al hoorde draaien.
Ik draaide de hoek om, uit het zicht van de receptioniste en zag een grote bestelwagen pal voor mijn auto staan. De andere kant van de weg was helemaal vrijgehouden, geen auto zou hij daar in de weg hebben gestaan. Nu vormde hij een obstakel voor mijn vehikel. Ik kon geen kant op. De auto's aan mijn zijden konden nog makkelijk wegkomen. Ik stond hier voor een dilemma.
Terug naar de receptioniste. 'O, dan moet hij van T-Mobile zijn', concludeerde ze. 'Wat is het voor een auto?' 'Een bestelwagen, een blauwe', antwoordde ik. 'Een blauwe', herhaalde ze terwijl ze een telefoonhoorn naar haar oor bracht. Ze mompelde wat door de hoorn en zei dat ze eraan kwamen.
Ik liep weer terug, wachtte bij de auto. De deur van T-Mobile ging open, een forse man met blonde krullen kwam eruit. 'Nee, die is niet van ons.' Hij liep voor mij uit over het witte pad naar de receptioniste. Ik volgde hem. 'O, dan is hij van Assink.' En weer ging de hoorn naar het oor. 'Ze gaan kijken', zei ze. Ik draaide me om en wachtte weer.
Geluiden klonken bij de deur van het magazijn. Ik hoorde wat klinken bewegen, maar alles bleef dicht. Nog even wachten, het werd koud. De deuren kraakten weer en gingen open. Een man in overall kwam naar buiten. Hij draaide in zijn vrije hand een sjekkie. Hij lantefanterde met alle tijd van de wereld in zijn zakken traag naar zijn auto. Keek me even stuurs aan, maar sprak geen woord uit zijn mond. 'Is hij van u?' vroeg ik met een lichte ergernis. Hij stapte in en reed hem naar het vrije stukje weg aan de overkant. Had hem daar eerder gezet, dacht ik terwijl ik de sleutel omdraaide en de motor al hoorde draaien.
09 januari 2009
Burgerinitiatief met vuurwerk de lucht in
Het burgerinitiatief is bedoeld om punten op de politieke agenda te zetten die burgers dwarszitten. Met 40.000 handtekeningen haalt een onderwerp de agenda van de Tweede Kamer. Het idee achter het burgerinitiatief is de kloof tussen burgers en politiek te verkleinen. De politiek bespreekt onderwerpen waar het zelf niet zo snel op komt, maar waar de man in de straat wel mee zit.
Een vuurwerkverbod is natuurlijk een voorbeeld van een burgerinitiatief dat het kabinet wel serieus moet nemen. Het aantal slachtoffers, het vandalisme en de grote onrust die het vuurwerk veroorzaakt, zijn genoeg redenen om in elk geval het gebruik en misbruik van consumentenvuurwerk goed onder de loep te houden.
Het kabinet ziet echter geen heil in het voorstel. Misschien gaat een verbod wat te ver, maar een initiatief van burgers op deze manier aan de kant schuiven, vindt ik onacceptabel. Het toont een arrogantie die de onvrede van burgers niet serieus neemt. Een logische stap van Den Haag is het burgerinitiatief gewoon in de prullenbak te smijten. Waarom zou je iets bewaren als je het toch nooit gebruikt.
Een vuurwerkverbod is natuurlijk een voorbeeld van een burgerinitiatief dat het kabinet wel serieus moet nemen. Het aantal slachtoffers, het vandalisme en de grote onrust die het vuurwerk veroorzaakt, zijn genoeg redenen om in elk geval het gebruik en misbruik van consumentenvuurwerk goed onder de loep te houden.
Het kabinet ziet echter geen heil in het voorstel. Misschien gaat een verbod wat te ver, maar een initiatief van burgers op deze manier aan de kant schuiven, vindt ik onacceptabel. Het toont een arrogantie die de onvrede van burgers niet serieus neemt. Een logische stap van Den Haag is het burgerinitiatief gewoon in de prullenbak te smijten. Waarom zou je iets bewaren als je het toch nooit gebruikt.
08 januari 2009
Peuterargumentatie
Ze bibberde in de koude badkamer. Ze had tegen mijn advies in toch eerst haar trui uitgetrokken in plaats van de luier aangetrokken met de pyamabroek erbij. 'Dat heb ik net gezegd: trek eerst je luier aan en doe dan je trui uit.' Doris stond in haar blootje voor mij. 'Ik zeg: doe eerst de trui uit.'
Ga maar eens tegen deze peuterargumentatie in.
Ga maar eens tegen deze peuterargumentatie in.
Slippartijen in Marseille
Peter Timofeeff liet zijn weerbericht vandaag verglijden in zijn accent. Hoe kouder het is, hoe sterker het accent los komt. Zo had hij het vandaag bij zijn weerbericht over slippartijen in Marseille. Het klonk als een heus gedicht.
Wie is daar aan komen rijden
in de straten van Marseille
Het is de bijrijder
van Marseille
He lo hop, he lo vo
draag de weg verder
op het witte geluk
dat onder het sleetje glijdt
Zolang de slippartijen
van het lichte Marseille
over de zachte dijen glijen
en de sneeuwpoppen kleien
Wie is daar aan komen rijden
in de straten van Marseille
Het is de bijrijder
van Marseille
He lo hop, he lo vo
draag de weg verder
op het witte geluk
dat onder het sleetje glijdt
Zolang de slippartijen
van het lichte Marseille
over de zachte dijen glijen
en de sneeuwpoppen kleien
07 januari 2009
Poep, plas, sex in de kringloop
Hoe persoonlijk kan een boek zijn en mag dat zomaar verkocht worden. Zo stuitte ik op Komrij's bloemlezing van Middelnederlandse gedichten. Op de omslag en de titelpagina stonden wel heel persoonlijke dingen. Zo persoonlijk dat ik even overwoog het boek dat ik al bezit te kopen voor de €2,50 die De Kringloper voor het boek vraagt. 
Het leest allemaal zo spannend dat ik me serieus afvraag wat Erik bedoelt met 'de manier waarop we tijdens de werkuren communiceren'? Of wat meent Mo, spuit12 met 'Poep, plas, sex. Moge al je dromen uitkomen...'?Dingen die een ander geen donder uitgaan, maar open en bloot te koop liggen. Blijft een grote vraag over: waarom heeft Margriet dit boek weggedaan?
Morgenstond
Een groot deel van de dag zat ik alleen op de kamer en ik kon het echt niet laten even mijn kleine camera een blik te gunnen op mijn dagelijkse uitzicht. Zo met de zon en de sneeuw, is het bijna een sprookje. Terwijl ik gewoon aan het werk was.
06 januari 2009
Wak
Als een ijsbeer gehuld in lagen kleding hol ik langs het weerwater. De schemering maakt het ijs tot een spiegel van de stad. Het silhouet tekent haar vorm op het bevroren water.
Een verdwaalde schaatser glijdt over het ijs. Zijn lange schaduw haalt het zicht op zijn route weg. Hij passeert rakelijks een wak, ik zie het ijs zachtjes golven zo met de rode zon op de gladheid.
Ik vraag me af wat ik zou doen als hij in het water verdwijnt. Zou ik hem redden, of aan zijn lot overlaten? Ik hol de hoek om. Hij is uit mijn zicht, mijn vraag zakt weg in het wak van mijn verantwoordelijkheidsgevoel.
Thuiskomst van de IJsbeer.
Een verdwaalde schaatser glijdt over het ijs. Zijn lange schaduw haalt het zicht op zijn route weg. Hij passeert rakelijks een wak, ik zie het ijs zachtjes golven zo met de rode zon op de gladheid.
Ik vraag me af wat ik zou doen als hij in het water verdwijnt. Zou ik hem redden, of aan zijn lot overlaten? Ik hol de hoek om. Hij is uit mijn zicht, mijn vraag zakt weg in het wak van mijn verantwoordelijkheidsgevoel.
Thuiskomst van de IJsbeer.05 januari 2009
Gekleurde schoonheid
Bij het thuiskomen zojuist brak juist het gouden fotomoment aan. De koude zon straalde in een kleur die de melancholie nog sterker losmaakte. De kuste de dag gedag.
Het vervulde mij met een korte schoonheidsbeleving. Zoiets heb je nodig als je gehoord hebt dat een oud-collega met wie ik bijna twee jaar op een kamer samenwerkte, er niet meer is. Alles is dan gemeen, onterecht en vooral oneerlijk. Een noodlottig ongeval op oudjaarsdag is de oorzaak van zijn overlijden. Geluk in de kiem gesmoord en kapotgemaakt, doet altijd verdriet. Dag Frodo.
04 januari 2009
Ontstoppen
De zeepresten bleven de laatste tijd liggen in het bad. Het leeglopen duurde ook heel lang en het irriteerde mij wel dat het water niet zo snel verdween als eerst. Nu bleef het water dobberen en druppelde het bad uit, traag en oneindig, een groep zeepbelletjes en strepen achterlatend.
We hadden nog een flesje ontstopper en die lieten we glijden in de afvoer. Het mocht niet baten, maar we hoopten op de korrels die we lieten vallen tussen de zes gaatjes. Een vleugje water en daarna weer een paar uur wachten. Na afloop hingen wij over de badkuip en tuurden het water weg. Het ging weg, maar toen keken wij allang niet meer, zo traag verdween het.
Vandaag hengelde Inge de keukenontstopper uit het kastje in de schuur. Weer een scheut, de laatste, en ging de weg die het water hoorde te gaan. Ongetwijfeld stuitte het venijnige middel op een bos haar waar een Neanderthaler jaloers op zou zijn. De weinig lege plekjes lieten nog een beetje water door, maar het middel zou de klus in zes uur klaren. 'Klaar terwijl u slaapt' bolde de tekst mee op de fles.
Net in bad geweest en vol spanning het water laten weglopen. Opnieuw deinde het water traag en oneindig in de hoogte. Het is al een halfuur geleden en het bad is nog niet half leeg. Het lijkt wel of de missie nog wel een vervolg krijgt.
We hadden nog een flesje ontstopper en die lieten we glijden in de afvoer. Het mocht niet baten, maar we hoopten op de korrels die we lieten vallen tussen de zes gaatjes. Een vleugje water en daarna weer een paar uur wachten. Na afloop hingen wij over de badkuip en tuurden het water weg. Het ging weg, maar toen keken wij allang niet meer, zo traag verdween het.
Vandaag hengelde Inge de keukenontstopper uit het kastje in de schuur. Weer een scheut, de laatste, en ging de weg die het water hoorde te gaan. Ongetwijfeld stuitte het venijnige middel op een bos haar waar een Neanderthaler jaloers op zou zijn. De weinig lege plekjes lieten nog een beetje water door, maar het middel zou de klus in zes uur klaren. 'Klaar terwijl u slaapt' bolde de tekst mee op de fles.
Net in bad geweest en vol spanning het water laten weglopen. Opnieuw deinde het water traag en oneindig in de hoogte. Het is al een halfuur geleden en het bad is nog niet half leeg. Het lijkt wel of de missie nog wel een vervolg krijgt.
03 januari 2009
Splinter
Het is een dingetje van nog geen twee millimeter, maar hij zit me al dwars sinds woensdag. Bij het uitladen van het bureau uit de achterbak van de auto, stak een lange splinter in mijn middelvinger. Sindsdien pest hij mij en voel ik hem de hele dag door branden onder het vel van mijn vinger. Ik kreeg hem er niet uit, tot vandaag. Want natuurlijk was de soda op en natuurlijk kwam ik gisteravond laat op het idee om het ding eruit te halen.
Na een sodabadje van vijf minuten kwam hij eruit. Ik geloofde het nog niet helemaal dat dit kleine geval mij zo dwars zat.
Na een sodabadje van vijf minuten kwam hij eruit. Ik geloofde het nog niet helemaal dat dit kleine geval mij zo dwars zat.
02 januari 2009
Meerkoeten
Op weg door de waterkou trof ik enige tientallen meerkoeten aan de waterkant. Ze aasden op het wak waar de eenden in dobberden. Ik vroeg mij af of ik ooit meer meerkoeten gezien had.
Verveling
Een plastic tas tikt bij iedere stap tegen haar kuit. Het stof van haar broek floddert losjes terwijl ze het plein schuin oversteekt. De donkere jas maakt haar lichaam nog vormelozer.
'Anti-verveeldagen' koeien rode letters op de plastic tas. De verveling houdt de
tas vast en beent traag naar het pin-automaat naast de supermarkt. Haar billen groeten met een lichte siddering.
Kerst en Oud en Nieuw. Het is allemaal voorbij, straalt door de verveling heen.
'Anti-verveeldagen' koeien rode letters op de plastic tas. De verveling houdt de
tas vast en beent traag naar het pin-automaat naast de supermarkt. Haar billen groeten met een lichte siddering.
Kerst en Oud en Nieuw. Het is allemaal voorbij, straalt door de verveling heen.
01 januari 2009
The day after
Een dag na alle gebeurtenissen is het de tijd om de balans op te maken. Bij mij in de straat valt het allemaal mee, af en toe een dun houtje van een gevallen vuurpijl en soms een rood bed van papiertjes, losgeknald van het kruit dat het omwikkelde.
Wat verderop bij de Velsenbrug tref ik vandaag de schade van de brand die er gisteren woedde. Juist toen ik de hond gisteravond rond tienen uitliet, zag ik dikke rookpluimen van daar komen. De vlammen kwamen al een meter of twee hoog. 'De brandweer is al gebeld', merkte een voorbijganger op die mij verontwaardigd zag kijken hoe hier moedwillig iets moois in de fik was gestoken.
De muren van het trapportaal zijn aangevreten door het vuur. Dit is al het tweede brandje deze week op deze plek. Eerder deze week moest de brug het ontgelden. Een deel van de regenpijp is weggeslagen. Het verbaast mij dat het kozijn heel gebleven is en er niet meer door de vlammen is gegrepen. Het leek gisteravond allemaal erger te worden, dan wat ik nu zie.
Nog weer verder is het Velsenpad een veldslag. Een bewoner verschept een uitgewoede brandhaard. Het vuur laait weer op en de rookwolken vermengen zich met de stofwolken die de man loswoelt.
De brug over de Stedendreef, de Noord-Hollandse Poort is helemaal aangetast door een brand. Het wegdek is door de warmte van het vuur helemaal opengebarsten. Het fietspad is niet meer begaanbaar voor het fietsverkeer.
Ik vraag mij af wat de lol aan deze vernielingen is. Als Oudjaarsavond het excuus is om de boel te mollen, dan mag het van mij afgeschaft worden.
Wat verderop bij de Velsenbrug tref ik vandaag de schade van de brand die er gisteren woedde. Juist toen ik de hond gisteravond rond tienen uitliet, zag ik dikke rookpluimen van daar komen. De vlammen kwamen al een meter of twee hoog. 'De brandweer is al gebeld', merkte een voorbijganger op die mij verontwaardigd zag kijken hoe hier moedwillig iets moois in de fik was gestoken.
De muren van het trapportaal zijn aangevreten door het vuur. Dit is al het tweede brandje deze week op deze plek. Eerder deze week moest de brug het ontgelden. Een deel van de regenpijp is weggeslagen. Het verbaast mij dat het kozijn heel gebleven is en er niet meer door de vlammen is gegrepen. Het leek gisteravond allemaal erger te worden, dan wat ik nu zie.
Nog weer verder is het Velsenpad een veldslag. Een bewoner verschept een uitgewoede brandhaard. Het vuur laait weer op en de rookwolken vermengen zich met de stofwolken die de man loswoelt.
De brug over de Stedendreef, de Noord-Hollandse Poort is helemaal aangetast door een brand. Het wegdek is door de warmte van het vuur helemaal opengebarsten. Het fietspad is niet meer begaanbaar voor het fietsverkeer.
Ik vraag mij af wat de lol aan deze vernielingen is. Als Oudjaarsavond het excuus is om de boel te mollen, dan mag het van mij afgeschaft worden.
Pindaketting
Om de vogels in de tuin wat tegemoet te komen en ook als goedmakertje na de wilde nacht, regen Inge en Doris vanmorgen een pindaketting. Doris kan al heel aardig met naald en draad overweg.
Sterretjes
Bij een mooie jaarwisseling horen voor een driejarige kleuter natuurlijk de fonkelende sterretjes. Doris' geluk kon niet op toen gisteravond de stokjes met een pyrotechnisch mengsel ontvlamden. En het is ook leuk, want ik heb er zelf ook eentje vast gehouden.
Abonneren op:
Posts (Atom)