Koninginnedag en nepjarig

'Vandaag is de koningin jarig.' Op het moment dat ik het zei, wist ik dat ik het niet had moeten zeggen. Ik maakte het mijzelf moeilijk met deze uitspraak tegen een vijfjarige kleuter. 'Waarom is het vandaag dan geen Koninginnedag?' Als ik het niet gezegd had, was mij deze vraag bespaard gebleven. Het is een van de dingen die niet kloppen in Nederland.

Red de volkskrantblog!

Red de vkblog toch! Het is een hartekreet die loskomt na het lezen van de reacties op mijn blog over het stopzetten van de volkskrantblog. Niet op mijn eigen webstek, maar op de vkblog-plek. De plek die op 1 maart niet meer te vinden is. Tijd om in actie te komen...

Niet bloggen maar de krant is dood

Wat doen mensen met de vkblog? (bron: vkblog.nl)

Een krant blogt niet, maar schaft hem af. De blog is dood, niemand blogt meer zei Heleen van Lier van de Volkskrant voor de Pownet-camera van Pownews bij de uitreiking van de dutchbloggies voor het decennium. Ze was er om het evenement voor de krant te verslaan. Ze bedoelde dat ze zelf niet blogt. En als je zelf niet blogt, dan doet niemand het meer. Bovendien is ze speciaal aangesteld om de redactie te leren twitteren.

Is het erg dat de volkskrant over een maand stopt met de blogservice vkblog.nl? Een grote groep Volkskrant-bloggers is woest op de directie van de krant, meldt hpdetijd.nl. Het bericht bestaat uit een grote hoeveelheid woedende reacties van bloggers die al jaren bij de Volkskrant bloggen. De Volkskrant startte de blog 6 jaar geleden om een link te leggen tussen internet en de krant. Mislukt, zo stelt de huidige directie. De redactie blogt weinig tot niet en de mensen die bloggen hebben nooit voor een scoop in de krant gezorgd. Daarom gaat de stekker uit de vkblog.

Onthutsend hoe mensen reageren op bericht levenseindekliniek

Onthutsend om onder het nieuwsbericht over de prijs voor een behandeling in de levenseindekliniek te reageren met een blog dat de 1200 euro die dit kost, een koopje zou zijn. Onder de betreffende blog reageert weer een ander dat het bestempeld als 'moordcentra voor zieken en zwakkeren'.

Om je over op te winden. Ik ben maandag flink van slag geweest na het lezen van het verschrikkelijke verhaal van @Linnes84 over de dood van haar moeder. Ze deed dit in een open brief aan @mariskadehaas. Mariska Orbán de Haas is hoofdredacteur van het Katholiek Nieuwsblad. De reactie van Marika de Haas was onbegrijpelijk, ze blijft bij haar standpunt en duikt dan in de pijnbestrijding waar alle aandacht naar uit moet gaan.

Kent Kiet de kattenverhalen van Carmiggelt?

De kat Kiet was weg. Een paar dagen had het dier zich niet laten zien in huis. De eigenaresse van Kiet vreesde het ergste. De kreet op facebook klonk in elk geval best verontrustend. De kreet van terugkeer van de verloren zoon, des te harder: 'HIJ IS TERUG! na drie dagen. hij ziet eruit alsof hij honderd kilo is aangekomen. voorlopig mag hij niet naar buiten. ben nog steeds erg beledigd.'

De discussie die daarna loskwam was niet te stelpen. Ongetwijfeld zou het dier zijn heil hebben gezocht bij de buren en zich vet hebben laten mesten met hele leverworsten, kapitein Iglo's en andere dikmakers. Al vaker was Kiet van huis geweest en dan rook hij vreemd. De vreemde lucht die hij verspreide deed een aangename date bij de buren vermoeden. Al keerde hij voorgaande keren wel iets eerder terug van zijn tweede huis.

Ik moest onmiddellijk denken aan een kattenverhaal van Simon Carmiggelt.

Is doodschieten op twitter gevaarlijk? 10 vragen over twitteren

Peter Breedveld zegt dat de VN beter naar Nederland kan komen om PVV'ers dood te schieten. Hij heeft hiermee de woede van veel mensen op de hals gehaald. Het roept onmiddelijk veel vragen op, zoals de vraag: is doodschieten op twitter gevaarlijk? Hier 10 vragen met een antwoord over social media en incidenten.

Zwarte handschoenen

Op de plek waar ik ging zitten lagen twee zwarte handschoenen. Eentje half onder de man die naast mij zat en de andere moffelde ik tussen onze benen. Ik dacht dat ze hem behoorden en ik wilde hem niet storen in de slaap. Af en toe ging een oog open als de trein vaart minderde. Ik typte wat tekst op mijn EEE.

De trein minderde vaart. Het glas van Amsterdam RAI suisde voorbij. Het wordt zo'n mooie tunnel van licht waarin het schijnsel van de trein zo grappig terugkaatst. De uitstappers voor Amsterdam Zuid begonnen al onrustig te schuifelen. Ik was al naar de uitgang gelopen en zag bij het weglopen de slaper die naast mij zat ook opstaan. De twee zwarte, gebreide handschoenen lagen nog op de stoel.

Ik wilde hem waarschuwen maar vond het teveel moeite. Hij ging al zo achteloos met die dingen om toen hij naast mij lag te slapen.

De buitenkant, Een abecedarium

Gerrit Komrij stelde in De buitenkant, Een abecedarium een bloemlezing van alle interviews met hem samen

Natuurlijk ben je ijdel als je een bloemlezing samenstelt uit interviews die met je gehouden zijn, maar Gerrit Komrij mag zo ijdel zijn in De buitenkant, Een abecedarium. Vandaag arriveerde het boek dat ik via marktplaats.nl had besteld. Samen met 2 andere boeken waar ik later wat meer over zal schrijven.

De interviewers maken vaak de goede sier met het interview, terwijl jij het hebt gezegd, stelt Komrij in zijn inleiding bij dit bijzondere boekje. Meestal stellen anderen een bloemlezing samen van interviews, maar Komrij kiest zelf voor het experiment: hoe componeert een auteur zelf weer een portret uit alles wat een reeks interviewers met vuursteen of botte bijl, in de loop der jaren uit hem heeft losgewoeld? (5)

Sluipenderwijs geluk

Als je niet oplet, dan zie je het niet. Heel langzaam wordt het langer licht. Toen iemand op twitter al eind december meende dat het eerder licht werd, vond ik het te ver gezocht. Het weer hielp daarvoor niet genoeg mee om tot dat inzicht te komen. En zo snel na de midwinterwende is het bijna onmogelijk de paar minuten tijdsverschil op te merken.

Bij mij komt het altijd zo aan het einde van de maand januari of begin februari. Vanmiddag bij het lopen naar de trein, merkte ik ineens dat het langer licht bleef. De straatverlichting brandde niet en het was zowaar nog licht. Kortom, het was het moment waarop je beseft dat de winter al een aardig eindje vordert en dat het voorjaar in zicht komt.

Het moment duurde wel heel kort, de omroeper vertelde dat ik naar een ander spoor moest lopen en mijn trein spoorde het station binnen. Geen tijd meer voor mooi vergezichten, laat staan diepzinnige beschouwingen. Zo kort is dat moment dus.

Misschien laat dit zich het beste omschrijven als een moment van geluk.

tl-lamp boven bureau

Een nieuwe tl-buis hangt boven het bureau in de oude armatuur

Ongezellig noemen veel mensen het licht van de tl-lamp. Het licht is natuurlijk van dat koude, witte licht. En het duurt altijd eventjes voordat het licht op volle sterkte is.

Het meest hinderlijk is als de tl-buis aan het einde van zijn leven komt, dan gaat hij knipperen. De buis wekt daarmee het vermoeden dat hij gaat ontbranden, maar het blijft bij een poging. Als toeschouwer hoop je dat hij spoedig doorbreekt en licht gaat geven. Het tegendeel gebeurt echter. Hij blijft knipperen. Zo lang tot hij het helemaal niet meer doet. En dat kan verschrikkelijk lang duren.

Als kind was ik erg onder de indruk van het licht van de tl-buis. Bij mijn neven hing een moderne, ronde tl-buishouder waarin de hele kamer in een zee van licht baadde. Ik verlangde naar hetzelfde licht. Toen mijn broer en ik een nieuw stapelbed kregen, kwam er ook zo'n moderne lamp. Niet een rode, zoals bij mijn neven, maar een bruine.

Helemaal winterklaar

Iedereen maakt de tuin winterklaar sinds de Van Kooten en De Bie typetjes Jacobse en Van Es een oud vrouwtje besodemieterden door de tuin winterklaar te maken. Onzin natuurlijk, maar vandaag heb ik wel even de enorme takken van de braam weggehaald. Net als de uitgebloeide spruiten van de framboos. Het resultaat: een opgeruimde schutting, waartegen de nieuwe spruiten weer genoeg ruimte krijgen.

Het andere resultaat is dat de duobak weer vol zit. Dat ding zit met 3 uitgebloeide takken al vol en is ook nauwelijks leeg te schudden door de vuilnismannen. Helemaal nu het ding eens in de 2 weken wordt geleegd, is het een crime met de biologisch afval. Op zulke momenten vraag ik mij altijd af wie dat ding bedacht heeft. Praktisch was hij in elk geval niet. Hij, inderdaad, zulke vreselijke dingen kunnen alleen mannen uitvinden!

Paradijs in de polder

Bij het 25 jarig jubileum van Almere in 2001 zond de VPRO de documentaire Paradijs in de Polder uit van Hans van Dijk en Wim Schepens

Het is bijna 10 jaar geleden. Ik had net een meisje leren kennen in Almelo. Een heel leuk meisje. Op een avond zond de VPRO een grote documentaire uit over Almere. Almere bestond 25 jaar en ik had mijn vrienden in de jaren ervoor vaak verteld waar mijn toekomst lag: in Almere.

Over een paar jaar sta ik op maandagmorgen de ramen te lappen van mijn doorzonwoning in Almere, zei ik weleens gekscherend als ik met vrienden filosofeerde over de toekomst. Het was een grap maar de kern van de waarheid was groter dan ik zelf wilde geloven. Ik zag de documentaire die in mijn beleving wel 2,5 uur duurde. Een man zat ergens op een bankje en zong over Almere.

NS geef de klant zijn geld terug

Een interessante vraag natuurlijk die vandaag gesteld werd: wat ging er mis bij de paar vlokken sneeuw die vielen en die heel het treinverkeer lam legde? Het antwoord: de communicatie en de scheiding van NS en Prorail waren de schuld. Mijn antwoord: kijk naar jezelf en hervorm je organisatie. Maar geef eerst de gedupeerde klant zijn geld terug!

Een makkelijk antwoord en typisch een antwoord waar bestuurders goed in zijn: inhaken op de actualiteit (samenbrengen van NS en Prorail) en vervolgens de oplossing zoeken bij die actualiteit: NS gaat het alleen doen. Dat hier helemaal niemand naar de feiten kijkt, doet niet ter zake. De politiek schreeuwt wat en de bestuurders geven de politiek het antwoordt waar het om vraagt.

Universiteiten en twitter - een overzicht van twitteraccounts

Universiteiten kunnen nog niet zo goed twitteren, al hebben ze allemaal een twitteraccount. De vraag is of ze het moeten doen. Want is een account zinnig als je er niks mee doet. Sommige buitenlandse universiteiten doen het heel aardig op twitter, maar die hebben ook een groter taalgebied en misschien ook wel meer prestige. Tijd om een overzicht van twitteraccounts van de Nederlandse universiteiten te maken.

Ik heb vandaag maar eens een overzichtje gemaakt van de Nederlandse universiteiten. Alle 14 universiteiten in Nederland hebben een twitteraccount, maar sommigen doen er heel weinig mee. De volgorde is bepaald door het aantal volgers dat de universiteiten hebben.

13 + 1 namen voor de dag na #bluemonday

Vanmorgen vroeg ik me via een tweet af hoe de dag na #bluemonday eigenlijk heet via #durftevragen. Een interessante vraag, want een leuke discusssie kwam los.

Een paar opties die ik kreeg:

• wet tuesday via @GWDr
• dolle dinsdag via @tekstenidee en @brilse
• Topaz Tuesday via @Ninjoo
  
• Di-donkergroen via @EllenMMolenaar
  
• Teal Tuesday via @Orodin
  
• natte dinsdag
  
• grey tuesday via @GWKnottnerus
• Finally Tuesday via @maudcharta
  
• cyaan via @epitaphps
  
• Weefseldag 
• Thedayafterbluemonday via @Aasje
  
• DweilDinsdag via @maudcharta
  
• SUPERtuesday via @EllenMMolenaar
• tissueday van mijzelf

Kies je favoriet uit deze 13 + 1 namen, welke heeft jouw voorkeur?

Blauwe maandagen

Misschien drukt Grunbergs Blauwe maandagen #bluemonday wel het beste uit.

Vanmorgen kwamen ze voorbij de tweetjes met #bluemonday erin. Twitteraars wensten elkaar een mooie dag toe, in elk geval niet een blauwe maandag. De Engelse #bluemonday komt niet helemaal overeen met de Nederlandse blauwe maandag.Volgens de Engelstalige wikipedia draait het om de meest depressieve dag van het jaar.

Bovendien werd ik hard op mijn vingers getikt door twitteraar Cees Burggraaf nadat ik het gedicht Blauwe maandag op mijn wolkenhemel.blogspot.com had gepubliceerd. Het is vandaag helemaal geen #bluemonday. Het is volgende week pas. Op de Engelstalige wikipedia waarnaar hij verwijst, staat de discussie rond de dag nader uitgewerkt. Iemand heeft zich vergist en die iemand wist een grote hoeveelheid mensen ervan te overtuigen dat het vandaag #bluemonday is.

Natuurlijk gaat Apple te ver

Uitgevers zijn afhankelijk geworden van Apple's iPad

Het bericht vrijdag van NRC dat Apple echt zijn boekjes te buiten gaat door geld te vragen voor tijdschriftabonnementen op de iPad, irriteerde mij. Tuurlijk gaat Apple te ver, maar het is ook een beetje koekje van eigen deeg. Door je afhankelijk te maken van 1 leverancier, bied je Apple alle mogelijkheden en ruimte om geld te vragen. Er is immers geen concurrent om op over te stappen.

Lees mijn blog Gaat Apple te ver? op delaatstemeter.nl »

De Parelduiker duikt in leven editeur

Kees Lekkerkerker in De Parelduiker met enkele Slauerhoff-uitgaven die hij verzorgde

De Parelduiker die deze week in mijn brievenbus viel, de nr. 5 van 2010, bevat een paar interessante artikelen. Met name het artikel van Menno Voskuil over editeur Kees Lekkerkerker 'In dienst van de letteren' trekt mijn aandacht. Daarnaast staat in de laatste De Parelduiker van 2010 een boeiend verhaal over de Utrechtse bibliofiele drukker Jan Erik Bouman en een artikel over de uitspraken van Harry Mulisch.

Ik kreeg het jaarabonnement op De Parelduiker van mijn (oud-)collega's bij de Postbus. Het is een blad waar ik een beetje dubbel tegenaan kijk. Veel literair-historische artikelen boeien me zeker, maar verhalen over Bertus Aafjes boeien mij niet zo. En van die verhalen is De Parelduiker vergeven. In het vorige nummer kon de lezer kennismaken met Bertus Aafjes en de oorlog. Dit nummer mag de lezer proeven van Bertus Aafjes en Lucebert, controversie en verzoening. Niet direct mijn smaak.

Plastic scheiden of verbieden?

Plastic moet sinds 1 januari in de plasticbak in Almere

Kun je beter plastic zakjes inzamelen of kun je het verstrekken van plastic tasjes beter verbieden? Ik let er de laatste tijd een beetje op en het valt mij op dat overal weggegooid plastic ligt. Plastic in de vorm van tasjes, flesjes en lege frietbakjes.

Wat betreft verpakkingsmateriaal zou ik ervoor pleiten dat alleen verpakkingen die snel verteerbaar zijn om artikelen mogen zitten. Het verbaast mij namelijk met welk gemak plastic wordt meegegeven. Zo kocht ik gisteren wat bij de Hema. Er zat al een plastic tasje om mijn aangekochte waar nog voordat ik afgerekend had. De tas met boodschappen stond tussen mijn benen. Daar konden die 3 pakken koffiebonen makkelijk in.

Beter kan Plus je niet helpen

Ik ben geen liefhebber van de Plus-supermarkt, sterker nog: ik ben helemaal geen supermarktliefhebber. Nooit kan ik wat vinden en als ik een pak suiker heb, besef ik pas vele rijen verderop dat ik eigenlijk ook de koffie moest hebben die bij de suiker staat. Nee, dan de Hema waar ik altijd aansluit bij de verkeerde rij. Of de Aldi waar vlak voor mijn neus de kassa dichtgaat.

Kortom, service wordt steeds belangrijker voor supermarkten. Het is na drie supermarktoorlogen ook het enige waarmee je een supermarkt zich nog kan onderscheiden van de rest. De prijzen zijn al dusdanig opgedreven door de grote jongens dat je daar niet meer mee kunt stunten. Een supermarkt is meer en meer een eenheidsworst. Als je huisstijl zou weghalen uit de supermarkt, is de hele identiteit van de supermarkt verdwenen.

Loflied op de oude bananendoos

De bananendoos is een must voor boekenliefhebber, verzamelaar en verhuizer

Is de vernieuwde bananendoos van Chiquita een verbetering voor boekenliefhebbers, verzamelaars en verhuizers? De website voor aardappelen, groenten en fruit - agf.nl -  had het vandaag als 'breaking news': de bananendoos wordt vernieuwd. Samen met een hip plaatje van de nieuwe doos en een jongen die mensen helpt de boodschappen te versjouwen in 2 opgestapelde bananendozen.

De nieuwe bananendoos van Chiquita zou ruimer en handzamer zijn en de bananen beter laten rijpen. Of dit na 40 jaar de vertrouwde dozen te hebben gebruik een verbetering is, weet ik niet. Het zachte karton dat onderin de doos lag, nam altijd veel vocht op. De grepen koppelden onderkant en het deksel aan elkaar als je hem vastpakte. Zo ontstond een ijzersterke doos waar je tot wel 20 kilo aan artikelen kon stoppen. IJzersterk dus.

Haperen en stuk

Alles gaat kapot van mij. Het begon met een haperende cd-speler in mijn laptop. Daarna sloeg hij op elk ongewenste moment over, draaide noest rondjes en begon dan heel hard te rammelen. Ik kreeg er zelfs geen enkel geluid meer uit en vreesde het ergste. Sinds die tijd kan ik geen cd's meer draaien. Het cd-spelertje uit de caravan zou uitkomst bieden, maar die krijgt eveneens nauwelijks geluid uit de geluidsdragers. Als het koud is herkent hij een cd niet eens als een cd.

Nu begon maandagavond plotsklap de tl-buis boven mijn bureau zenuwachtig te knipperen. Hij ging niet meer aan, bleef eindeloos knipperen en kon er niet toe komen over te gaan op ontbranding. Hij dacht enkel aan ik moet het gaan doen, ik moet het gaan doen. Maar het einde van het verhaaltje: hij deed het nooit.

Plastic bak of plastic afval

Sinds het nieuwe jaar wordt het huisvuil in Almere gescheiden opgehaald. De ene week de duobak bioafval en restafval, de andere week de 'plastic bak' voor plastic afval. Vorige week zou de plastic bak worden geleegd. Op het pleintje achter het huis stond naast de onze welgeteld 1 andere blauwe container. Verder hadden de andere buurtbewoners gewoon hun groene container, de duobak, geplaatst.

Alleen de blauwe bakken werden geleegd. Een week eerder kregen we bij de plastic bak een planning voor het komende jaar. Een rood vierkantje rond de datum zegt doubak en een blauw rondje zegt blauwe bak. Blijkbaar hadden mijn buurtbewoners het niet begrepen.

5 tips voor crisiscommunicatie online

De crisiscommunicatie bij de brand in Moerdijk schiet behoorlijk tekort, online crisiscommunicatie kon hierbij helpen. Daarom 5 tips voor online crisiscommunicatie.

Burgers zijn kritischer geworden. Opmerkingen als: 'het levert geen gevaar op voor de volksgezondheid', lijken niet te volstaan. Het vertrouwen in de overheid is niet dusdanig, dat burgers deze woorden voor lief nemen.

Geef ze eens ongelijk. Hoge vlammen, dikke rookwolke en vervuild bluswater. Dat is genoeg voor een gezond wantrouwen. Waar rook is, is vuur. En waar rook is, daar zijn schadelijke stoffen.

Wat zou er dan moeten gebeuren. Ik geef hier 5 tips voor crisiscommunicatie:

Straatrumoer en de Nederlandse roman

Voor het eerst las ik het essay van Ton Anbeek waarin hij oproept tot meer straatrumoer in de Nederlandse letteren. Hij doet in dit essay met de naam 'Aanval en afstandelijkheid' de uitspraak aan het einde van een vergelijking van 3 Amerikaanse en 2 Nederlandse romans. Het is een heel beroemd essay, vooral vanwege de oproep aan het einde.

Het essay is voor mij altijd overgekomen als een manifest en veel minder als een analyse. Toch heeft het stuk veel van een romananalyse in zich. Anbeek heeft een tijdje in Amerika lesgegeven op de Universiteit van Californië in Los Angeles. Hij vraagt zich af waarom de studenten met zoveel tegenzin Nederlandse romans lezen. Dat begint met het verdiepen in enkele Amerikaanse romans uit die periode.

Kerstbomen na kerst en nieuwjaar

Op het pleintje achter ons huis liggen al een tijdje 2 kerstbomen. De eerste spar moest er een dag na kerst al aan geloven. Voor hem geen Derde kerstdag. Hij kreeg een plekje op het pleintje achter ons huis. Een klein maandje eerder liep de eigenaar nog stad en land af voor het scoren van zo'n mooie Nordmann-spar. Zo eentje waar de naalden zo traag van uitvallen.

Nu was het genoeg. Al hing de geur van de aangebrande kerstkalkoen nog in de naalden. De eigenaar vond de kerst over. Geen kerstgedachte was meer in hem opgekomen de spar met opgespoten sneeuw nog wat genade te schenken. Wellicht was het laten staan tot nieuwjaar vervallen omdat het gezin er eventjes tussenuit ging. Wie weet?

Na nieuwjaar kwam de tweede boom erbij liggen. Ook door een anonieme eigenaar daar neergeworpen. Hij wilde eveneens van het ding af, waar hij een paar weken eerder nog voor voordrong bij de kerstbomenleverancier. Mag je het aanleveren van zulke bomen nog zien, de eigenaar loopt er trots mee in de hand, het weggooien blijft een anonieme aangelegenheid. Ik heb nog nooit de eigenaars van de bankstellen, stoelen en dozen met troep trots hun bende zien weggooien.

Het wekt bij mij ergernis. Waarom moet iemand zo'n boom voor veel geld aanschaffen, hem in huis zetten en een paar weken later weer weggooien? Ineens draag ik dan op zulke momenten geitenwollen sokken, vormen mijn stoppels in no time een baardje en is mijn haar plotseling centimeters langer. Kopen is best, maar waarom weggooien? Het is toch van de zotte deze spullen weg te gooien, terwijl je er veel geld voor betaald hebt?

Waarom "Ik verrek" een slecht artikel is

Het artikel van Marcel van Roosmalen in de Varagids over Ik vertrek is slecht

Zoals ik al eens eerder schreef, ik ben een heel groot fan van Ik vertrek. Het is een programma waarin mensen naar het buitenland vertrekken. Soms besluiten ze op de bonnefooi te gaan. Dan verkopen ze het huis, pakken de auto in, kinderen erbij en gaan naar Oostenrijk om een nieuw leven te beginnen. Soms gaat het ook goed, dan weet een gezin of een stel echt een nieuwe start te maken. Ver weg van het kikkerlandje. En dan ben ik stiekem jaloers.

Nu staat er in de Varagids van 4 januari, een reisspecial, een artikel van Marcel van Roosmalen over de Nederlandse familie 't Hardt in Frankrijk met als titel 'Ik verrek'. Ik probeerde vanmorgen het verhaal te lezen en ben halverwege afgehaakt. Ten eerste deugt de stijl niet en daarnaast is het artikel gewoon slecht. Er schijnt een eindredactie op de Varagids te zitten, net als een hoofdredacteur, maar ik kan dat niet aan dit artikel aflezen.

Herprofilering Boelelaan

De Boelelaan in Amsterdam afgesloten vanwege herprofilering. Herwat?

Dit bord kondigt aan dat de Boelelaan vanaf volgende week een paar maanden afgesloten is. Het stukje voor de VU in elk geval. De aanleiding is even vaag als vermakelijk: in verband met de herprofilering. Daarom ben ik zo gek op taal langs de weg.

Het woord herprofileren is voor mij een volledig loos begrip. Het zou moeten betekenen opnieuw profileren, maar doe je dan precies? Het woordenboek Van Dale vertelt dat het betrekking heeft op paden, straten en wegen. Herprofileren is het opnieuw beloop en inrichting geven aan een straat. Kortom, het opnieuw inrichten van de weg.

Dichters dichten niet digitaal

De echte dichter dicht niet digitaal, of zoals Toef Jaeger het voor NRC schrijft: De kwalitatieve haan kraait niet digitaal. Dichters schrijven niet voor het www en liefhebbers van poëzie plukken het niet van het web. De schrijfster van het stuk behoort zelf tot het uitgestorven ras. Ze is op internet goed te vinden met een eigen site, facebookaccount en tweets. Niet dus!

Naar mijn oordeel pure onzin. Waarom zou een dichter zich niet presenteren op internet met zijn gedichten. Blijkbaar is een gedicht op een blog zoals ik bijvoorbeeld voor wolkenhemel.blogspot.com doe, geen kwalitatief gekraai. Tegelijkertijd levert het soms verrassend veel bezoek op. Zoals het stemmige gedicht over het afscheid van Balkenende, dat geenstijl.nl haalde. Menig dichter is jaloers op het aantal mensen (ruim 4.000!) dat dit gedicht gelezen heeft, of in elk geval gezien. Soms zelfs van commentaar voorzien: rijmt niet, dicht wel.

Ach dat gekrakeel. De dichter dicht nog en vergeet dat menig kunstvorm uit de middeleeuwen al lang niet meer uitgeoefend wordt. De roman is ook uit het niets geboren, dus wie weet komt er nog een interessante vervanging voor het gedicht op internet. De oude gedichten zijn dan niet meer te horen. Maar dat verbaast dan niemand meer. Misschien is die tijd al begonnen.

Lekker onder de wol met facebook

Als je ziek thuis zit, kan de baas weleens met je meelezen. In het verleden kon je nog wegkomen met 'ik kruip lekker onder de wol met een goed boek'. Als je een nu een tweet de wereld in stuurt of een berichtje op facebook plaatst vanaf je ziekbed, ben je verdacht.

De wereld schreeuwt om protocollen voor social media, als je de berichten van marketingfacts en de pers vanmorgen moet geloven. Tuurlijk is het handig om als werknemer wat afspraken klaar te hebben liggen, maar moet je alles wat je werknemer online doet vastleggen? Volstaan de bestaande afspraken niet?

Canto Ostinato op Carillon Domtoren

Vandaag attendeerde Jeroen van Veen mij via zijn facebook op een boeiend filmpje op youtube.com van pianomania88. Het is een opname van de Canto Ostinato van Simeon ten Holt op het carillon van de domtoren. Het is een opname van een uitvoering die op maandag 23 augustus 2010 gegeven is. Jeroen en Sandra van Veen spelen samen op piano en Arie Abbenes op het carillon van de Domtoren in Utrecht.

Een jaar eerder werd het muziekstuk ook al uitgevoerd door dezelfde uitvoerenden, maar dit keer waren de geluidsboxen van de piano zo in de toren opgesteld dat het publiek beneden de combinatie van de instrumenten kon horen. De Youtube-opname laat een bijzondere uitvoering van het bekende muziekstuk horen. En vooral tonen de beelden hoe het publiek reageert op de muziek. Dat laatste vind ik erg mooi verbeeld.

De liefhebber van Simeon ten Holt kan terecht op de website domtorenonline.nl om het muziekstuk in een stream te horen of rechtstreeks via de mediaplayer. Geweldig hoe het drietal daar hoog in die toren terwijl de duisternis invalt, 68 minuten lang dit fantastische muziekstuk speelt. Al kan het niet tippen aan een live-uitvoering. Naar mijn oordeel pleit dit voor een jaarlijkse uitvoering in de Domtoren, want dan kom ik gelijk naar Utrecht om dit in het echt mee te maken.

Wat is deze website eigenlijk waard?

Het lijstje met sites dat hyped.nl gistermorgen publiceerde, vermeldde de waarde van Nederlandse websites. Interessant idee: wat is je website eigenlijk waard? Die blog van mij, laat die zich uitdrukken in een geldbedrag?

Ik heb de lijst van PCplein eens vergeleken met de top 20 zoals multiscope deze 3 weken geleden publiceerde. En kom eigenlijk tot een interessante constatering. De namen van de top 20 komen zeker niet overeen met de namen die Rene van Mullem - bedenker, oprichter en bouwer van marktplaats.nl - naar buiten brengt.

Sprinter Lighttrain in koude dagen

De SLT wordt door NS-personeel liefkozend "slet" genoemd

Een zeldzaamheid in deze koude dagen: de nieuwe sprintertreinstellen van de Nederlandse Spoorwegen. Bij aankomst op Almere Centrum vanavond trof ik deze Sprinter Lighttrain - kortweg SLT genoemd - aan. Ik vroeg mij af hoeveel van deze treinstellen ondertussen op het Nederlandse spoorwegnet rijden. Het was het eerste treinstel sinds een week of 3 die ik weer zag.

Zenuwachtig sloten de deuren om de haverklap al piepend, een onhebbelijkheid die de gerenoveerde sprintertreinstellen ook hebben. Blijkbaar om reizigers tocht te besparen, maar het lijkt of de binnenwind juist extra aanwakkert door de deuren. Het moest de reizigers aan informatie op de borden ontberen en ik vroeg mij ook af of het treinstel wel weg zou rijden. Ik had het geduld niet om op dat moment te wachten.

De klachten over de treinstellen zijn overigens niet nieuw.

Hardlopen? Glibberen en glijden bedoel je

Ik had heel veel zin in hardlopen vandaag, de dooi van gisteren gaf mij goede hoop op een rondje hollen zonder glijden en glibberen. Op oudjaarsdag rende ik namelijk al een rondje, maar die viel me vies tegen. Op veel stukken was het een ijsbaan op de fietspaden. Het plezier in het hardlopen is er voor mij dan snel af.

Vanmiddag leek het helemaal goed te komen. Voor de verjaarsvisite kwam voor @dingena72 trok ik de hardloopkleren aan en holde mijn favoriete rondje langs het IJsselmeer. Het begin verliep al bepaald gladjes. Het fietspad had enkele verraderlijke plekjes die spekglad waren.

Kerk en orgel Wijhe gered

Het Franssen-orgel uit ca. 1870 in de Rooms-katholieke kerk van Wijhe (foto: orgelsite.nl)

De brandweer heeft de rooms-katholieke kerk van Wijhe weten te redden. Vanmorgen stond de toren in brand en terwijl de klokken begonnen te luiden voor de ochtendmis, wist de brandweer met man en macht de kerk te behouden. De kerk is net gerestaureerd en herbergt 2 monumentale orgels. Het laatste instrument, een Maarschalkerweerd-orgel uit 1895 is onlangs in de kerk geplaatst.

Glitters aftuigen

Op nieuwjaarsdag hoort het kijken naar het nieuwjaarsconcert, gevolgd door het skischansspringen in Garmisch-Partenkirchen. De traditie is ongetwijfeld ontstaan omdat er op nieuwjaarsdag verder weinig op televisie te zien was. Zodoende bleef die televisie keurig aan na het even traditionele nieuwjaarsconcert, waarvan zelfs de toegiften tot een vast prik zijn verworden. De verwachting mag niet teleurgesteld worden, zeker niet als het om een katerig nieuwjaarspubliek gaat.

Vandaag tijdens het skischansspringen gelijk de kerstboom afgetuigd.